คติเตือนใจ

    ชาวโลกวัน ๆ มุ่งแต่จะหาเงิน มีสักกี่คนที่ยอมบำเพ็ญบุญกุศล เอาแต่สอนลูกหลานถึงวิธีที่จะสร้างความร่ำรวย จนลืมนึกถึงคุณธรรม จรรยาธรรม ดังนั้น ในสังคมทุกวันนี้จึงปรากฏแต่เรื่องของการแข่งขัน แก่งแย่ง หากมีน้ำใจต่อกันแม้แต่น้อยไม่ แม้แต่พี่น้องร่วมอุทรก็ไร้น้ำใจแห่งความเป็นพี่น้อง คนเรานั้นแก่ง่าย เหลือทิ้งไว้ทั้งทรัพย์สมบัติและคฤหาสน์หลังโต ไม่กี่ปีให้หลัง ทรัพย์สมบัติและคฤหาสน์ก็เปลี่ยนเจ้าของ ลูกหลานต่อไป 2-3 รุ่น จะมีใครบ้างที่รู้จักชื่อของปู่ย่าตายาย ควรเข้าใจถึงหลักแห่งความจริง่า ชีวิตคนเราเสมือนแขกมาเยือนโลกชั่วคราวเท่านั้น ไฉนจึงไม่สร้างชื่อเสียงในทางดีงาม เพื่อเป็นตัวอย่างแก่อนุชนรุ่นหลัง ชาวโลกพึงรู้ไว้ว่า กลางวันยาว กลางคืนก็ฝันมาก วันใดที่หลับไม่ตื่นจะได้สิ่งใดติดตัวบ้าง หากไม่รู้จักใฝ่หาธรรมะขัดเกลาตนฉุดช่วยปวงชน ทำคุณประโยชน์แก่สังคม มัวแต่ทำตัวเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์ เป็นทาสรับใช้ (ของทรัพย์สมบัติ) ตลอดชีวิตช่างไร้คุณค่า น่าเสียดาย