ชีวิตชั่วดี

สรรพสิ่งพึ่งฟ้าดินกำเนิด             ให้บังเกิดดีชั่วมัวกับใส

ล้วนเพราะเหตุบุญบำเพ็ญแตกต่างไป        เกิดเป็นคนกรรมชดใช้เหนื่อยตามกัน

คิดดีชั่วล้วนกระทบประตูจิต                     กรรมตามคิดบัญชีทดกฏไม่ผัน

รู้ผิดแล้วสำนึกบาปกลับตัวทัน                  ร่วมใจกันขึ้นฝั่งได้ไม่สายเกิน

          อันมนุษย์ทั้งหลายที่อยู่ในโลกจะอยู่ท่ามกลางฟ้าดิน ใจถูกส่องด้วยหลักธรรมฟ้า ส่วนกายก็เลี้ยงดูด้วยแผ่นดิน ดังนั้นชีวิตจึงดำรงอยู่ได้

          ฟ้ามีอากาศที่สะอาด แผ่นดินมีฝุ่นที่สกปรก ดังนั้นใจจึงถูกเปื้อนเปรอะจึงมีการแบ่งแยกชั่วดี

          สำหรับคนดีก็สามารถเข้าใจหลักธรรมฟ้า และหลักธรรมมนุษย์ ทุกแห่งหนจะกระทำด้วยความระมัดระวัง ทุกขณะจะระมัดระวังความคิดชั่วพยายามละชั่วทำดี นั่นก็คือสายธารที่สะอาดบนแผ่นดินสกปรก

          จิตเดิมของคนสะอาดอยู่แล้ว ที่มีก็เพราะถูกความอยากลวงหลอกทุกแห่งจึงมีอิทธิพลของผลประโยชน์ทรัพย์สิน ดังนั้นจิตสำนึกจึงถูกครอบคลุมเห็นตาทิพย์เบื้องบนมีแต่เมฆหมอก จึงไม่รู้จักสถานที่จะคืนกลับ ในที่สุดเลยไม่มีผลแห่งความดี

          ดังนั้น มนุษย์ในโลกนี้ ก่อนอื่นต้องเข้าใจ ความถูกผิดชั่วดี ขจัดความชั่วสร้างสรรความดี ก็จะมีโอกาสเข้าถึงได้ มีคำกล่าวว่า “คนไม่ใช่ปราชญ์อริยะไฉนจะไม่มีผิด” พุทธพจน์ว่า “รู้ว่าผิด ก็ฉุดช่วยได้ หันกลับขึ้นฝั่ง” ขอให้บุตรคุณธรรมจงพากเพียรเอย