เปรียบเทียบ

      ที่ว่ารู้จักสุขเสมอ ทุกคนต่างก็รู้แต่มีสักกี่คนที่ปฏิบัติได้ เริ่มแรกให้รู้จักการพอ ชาวโลกมักติดอยู่ในความรุ่งโรจน์ที่ไม่มีสภาพหยุด เมื่อได้มาซึ่งความมั่งคั่งแล้วก็คิดจะมีชีวิตยืนยาว ด้วยเหตุนี้กิเลสจึงซับซ้อนไฟราคะร้อนแรงจนทำให้จิตตนเลอะเลือน ปฏิบัติการเหี้ยมโหด ไม่มีบาปใดไม่ทำ กล่าวโดยสรุปก็คือ เกิดความโลภขึ้นวิธีหยุดความโลภก็คือ “การเปรียบเทียบ” หากคนมีใจคอยเปรียบเทียบก็จะมีวันที่รู้จักพอ ก็จะพอใจ ความคิดใคร่อยากก็ดับลง สมมติ รองเท้าของเราเก่าและขาดก็อย่าคิดนำเปรียบเทียบแต่กับคนที่มีรองเท้าใหม่ ควรนำไปเปรีบบเทียบกับคนที่ไม่มีรองเท้าจะใส่ด้วย เพราะเธอยังนับว่าอยู่สูงกว่าเขาอีกขั้นหนึ่งก็ควรจะพอใจแล้ว สำหรับคนที่ไม่มีรองเท้าใส่ก็ควรเปรียบเทียบกับคนที่สูญเสียขา เธอก็นับว่าอยู่เหนือเขาหนึ่งขั้น สำหรับคนที่ไม่มีขาก็ควรเปรียบเทียบกับคนที่ไม่มีวิญญาณคือตายไปแล้ว เช่นนั้นเธอก็จะพอใจได้หากเป็นเช่นนี้ก็จะบรรลุถึงการรู้จักพอก็จะมีความสุขเสมออันเป็นสัจธรรม