สัมผัสดีเลว

      ทรงกระเรียนขาวหยั่งลงเหนือเมฆา

กลางนาลมเย็นตะวันพลบ

น้ำฉางเจียงหมื่นลี้ดั่งสายหยก

หนองน้ำหนึ่งนิ่งสงบอวดไผ่เขียว

วิสัยคนต่างโบราณฟ้าเป็นทุกข์

ทางมนุษย์อนิจจังกฎแห่งกรรม

ศาสนาหลายแห่งแข่งพูดธรรม

คงเป็นกรรมอยากโปรดคนฉุดยาก

        เมื่อใจคนดีก็จะมีแสงสีแดงแผ่ออกมา แต่โลกมีสภาวะเลวร้ายจึงเกิดบรรยากาศสีดำ แสงสีแดงเป็นมงคล บรรยากาศสีดำเป็นเคราะห์ภัยสิ่งเหล่านี้มิใช่เบื้องบนปล่อยลงมา แต่คนเป็นผู้สร้างขึ้นในเหล่าเวไนย์เองก็มีทั้งดีและเลว ในบรรยากาศหนึ่งมีทั้งใสและขุ่น พวกเลวก็จะสัมผัสความขุ่นก็จะได้รับเคราะห์ภัย พวกดีก็จะสัมผัสกับความใส โชคลาภก็จะมาเอง บนศีรษะนักพรตจะสว่างเป็นรังสี พวกชั่วร้ายมองเห็นก็จะพากันหลบซ่อน บนศีรษะปุถุชนจะดำมืด พวกผีทั้งหลายเห็นแล้วก็เข้าหาดังนั้นมนุษย์จึงมีเคราะห์ภัยไข้เจ็บ ทั้งนี้เพราะใจไม่นิ่งสงบ ดังนั้นร่างกายจึงอันตรายมีเคราะห์ภัย เพราะดวงชะตาไม่ราบรื่น ในดวงชะตามีกำหนดแต่ใจคนสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ได้ไม่ฝืนธรรมาตลอด อายุไขก็จะยืนยาว

        ผู้ส่งสมกุศลจะมีงานเลี้ยงฉลอง ฟ้าดินคุ้มครอง ผู้เลวร้ายมีเคราะห์ภัยมาก ผีสางเทวดาจัดการ บุญบาปทาง 2 แพร่ง เคราะห์หรือโชคก็แบ่งแยกที่ตรงนี้ ปราณสมาธิและธาตุ เซียนเทพจะฝึกปรือที่ตรงนี้