บทประพันธ์สิบ

ไก่ทองร้องขันเทียนไสว              แสงอำไพตำหนักทรงลิขิตธรรม

พุทธรักข์เวไนย์ดำเนินมหาธรรม  ลงประทับชี้นำต่างรู้ทาง

ตะวันจ้าฟ้าใสยามสันติ                มีสติอย่าวางเฉยต่างรู้ว่า

กาลเวลาผ่านไปเสียดายหนา         เร่งแสวงหาทางแจ้งกราบมุนี

สดับเสียงโปรดทุกข์        ด้วยเมตตาพุทธะ            ปลายกัปจักมาถึง

กลับใจเสียตอนนี้            หลงใหลเรื่องอันใด        ไม่อาจปล่อยให้สาย        มัวเมาไม่รู้ตื่น

เหลือแค้นไว้ไร้ฝั่ง          วันนี้หรือพรุ่งนี้              จอนผมสองสายไหม       ดุจฝันของมนุษยโลก

เห็นทะลุคือใคร              เคราะห์ภัยรอบข้าง         กลไกสังหารร้าย             อยากพ้นชะตาร้าย

รีบนึกถึงมุนี                  ดับชั่วเหลือแต่ดี             สรรพสัตว์อย่าสงสัย        หวาดผวาพรั่นพรึง

สูญเสียหลุดลอย             พวกเธอรู้หลักธรรม       ฟังคำอาตมา                  รับโองการลิขิต

กำหนดหยุดทำบาป         ทำสุดหน้าที่ฟ้า              อย่าผิดพุทธระเบียบ        ช่วยคนสุขที่สุด

เพื่อส่วนรวมลืมตน         สั่งกำชับจริงใจ               ไม่เมตตาอย่าทำ             ถ่ายทอดแทนฟ้า

ค่าอยู่ที่หยุดเสีย              ฉุดช่วยที่หนึ่ง                ยุติธรรมปฏิเสธไม่ได้      เป็นบุญบารมีใหญ่

ประชาสรรเสริญ            ประทับประพันธ์ทรง      ประทานกลอนกนก        สอนเจ้าอย่างจริงใจ

ปากก็ว่าใจก็ตาม             ขอศิษย์ร่วมพากเพียร      มีโอกาสพบกัน