รู้สึกตัว

มีคำกล่าวว่า “เรื่องอยากคนไม่รู้ นอกจากตนไม่เอา ทำชั่วในที่ลับคนไม่เห็น แต่ตาของสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหมือนสายฟ้าปกปิดไม่มิด ที่เขาว่ากันกำแพงมีหูประตูมีรู ก็เพราะอย่างนี้เอง

การกระทำของคนในโลก ต้องรู้จักสำรวจตนเองและต้องไม่ละอายแก่ใจ ต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ถ้ามีสิ่งละอายในใจ แล้วไม่รู้จักความผิดของตน สิ่งศักดิ์สิทธิ์โกรธก็จะปล่อยมารเจ็บป่วยมาตักเตือน ถ้ายังไม่รู้จักสำรวจตน ต้องได้รับภัยพิบัติแน่ เคราะห์มาถึงตัวหักอายุลดบุญ จนยากลำบาก จะโง่ไปทำไม

แน่ละ คนไม่ใช่ปราชญ์อริยะ จะไม่ให้มีคววามผิดได้หรือ ถ้ารู้ว่าผิดก็ให้แก้ไข จะเป็นกุสลยิ่ง

ดังนั้น คนไม่ต้องกลัวว่าจะเคยทำผิดมา แต่กลัวไม่รู้จักรู้สึกตัวสำนึกผิด เจ็บใจที่ผิดแล้วแก้ไข ถ้าผิดแล้วผิดซ้ำโทษเพิ่มขึ้นเท่าตัว กลายเป็นสิบอกุศลอภัยให้ไม่ได้ หมดหนทางที่จะฉุดช่วย ดังนั้น การกระทำประจำวัน ต้องรู้จักสำรวจด้วยตัวตนเอง มีความผิดหรือไม่ มีก็แก้ไขเสีย ถ้าไม่มีก็ให้ขยันหมั่นเพียรทำตัวให้ซื่อตรงและช่วยเหลือผู้อื่น ขจัดความมืดสร้างควมสว่างรวมกันก้าวหน้าสู่ประชาคมโลกที่เหมือนกัน ทั้งพระทั้งคนก็โชคดียิ่ง!