ชะนีน้ำตาร่วง

     ในรัชสมัย ชุนชิว  มีทหารองครักษ์ผู้หนึ่งนามว่า  หยัง ยิ่ว  จี  เขาเป็นนักยิงธนูที่เก่งกาจและทรงพลัง  ไม่ว่าจะใกล้หรือไกลแค่ไหนเขาไม่เคยยิงพลาดเลยสักครั้ง   และภายในระยะ ๑๐๐  ก้าว  ลูกธนูที่เขายิงออกไปจะต้องทะลุเป้าเสมอ  ความสามารถเหล่านี้เป็นที่เลื่องลือในแผ่นดินจนทุกคนยกย่องให้เขาเป็น “ยอดขุนพลธนู”  

         วันหนึ่ง หยัง ยิ่ว  จี  ได้ติดตามพระราชบุตร   ฉู่  หวาง  องค์รัชทายาทซึ่งเสด็จออกไปล่าสัตว์   เมื่อถึงชายป่าองค์รัชทายาทได้ทอดพระเนตรเห็นชะนีขาวตัวหนึ่งอยู่บนต้นไม้พระองค์จึงตรัสสั่ง  หยัง  ยิ่ว  จี  ยองให้ตกลงมา   ชะนีขาวตัวนี้สามารถเข้าใจภาษามนุษย์  ขณะที่หยัง  ยิ่ว  จี  กำลังน้าวคันธนูเล็งมาที่ตน   มันก็น้ำตาร่วงพร้อมกับส่งเสียงร้องไห้อย่างน่าสงสาร  เมื่อรู้ถึงมรณภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น

         ธรรมชาติของชะนีนั้นคล่องแคล่วและมีมือที่ไวสามารถจะจับลูกธนูไว้ได้  แต่ครั้นพอได้ยินชื่อ “หยัง  ยิ่ว  จี”  มันก็รู้ดีว่าแม้ตัวจะคล่องแคล่วว่องไวปานใด   ก็ไม่มีทางหลีกพ้นธนูประกาศิตของยอดขุนพลผู้นี้ได้  มันแสนสุดรักสุดอาลัยในชีวิตถึงกับน้ำตาตก   รู้สึกสังเวชตัวเองที่ต้องมาตายเมื่อยามแก่ชรา     องค์รัชทายามทอดพระเนตรเห็นภาพชะนีเฒ่าน้ำตาไหลร่ำไห้คร่ำครวญอาลัยในชีวิตตน   ก็บังเกิดจิตเมตตาทรงทอดถอนพระทัยแล้วมีพระบัญชาให้ หยัง  ยิ่ว  จี  หยุดยิงทันที  

         หลังจากนั้น  พระองค์ทรงเลิกการเข่นฆ่าล่าสัตว์นับตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา    ความมีพระทัยอันเปี่ยมด้วยมหาเมตตาธรรมขององค์รัชทายาท ฉู่ หวาง  เป็นที่แซ่ซ้องสรรเสริญในหมู่ไพร่ฟ้าประชาราษฎร์ทั่วทั้งแผ่นดิน