เคราะห์กรรมจากการไม่ศรัทธา หนังสือเทวราชโองการ

เคราะห์กรรมที่ไม่ศรัทธาหนังสือเทวราชโองการของพันหยั่งจือ

พันหยั่งจือ เป็นบัณฑิตหยูแห่งอำเภอกุ้ยตง เป็นคนมีนิสัยชอบกล่าวร้ายหนังสือธรรมะ

เมื่อเปิดหนังสือเทวราชโองการออกมาอ่าน หน้าแรกพบประโยคที่ว่า “ใครเคยเห็นผีใส่โซ่ตรวน” พันหยั่งจือรีบใช้พู่กันหมึกแดงเขียนระบุว่า “ถูกต้องที่สุด”

เริ่มจากหน้าตำหนักที่ 1 ก็เริ่มใช้พู่กันหมึกดำขีดฆ่า จนถึงข้อความตำหนักที่ 4 ก็ใช้พู่กันหมึกแดงขีดฆ่าอีก

อ่านมาถึงบทบันทึกตำหนักที่ 7 ข้อความตอน “ค่าใช้จ่ายในการกินเหล้าเมายา มากกว่าค่าใช้จ่ายของชีวิตประจำวัน”ก็ใช้พู่กันแดงขีดฆ่า และเขียนระบุว่า “น่าหัวเราะ”

อ่านมาถึงตอนตำหนักที่ 10 ประโยคที่ว่า “หลงรักจนคล้อยตามก็ใช้หมึกดำเขียนระบุว่า “ผู้หญิงที่คิดฆ่าตัวตายเองไปเกี่ยวอะไรกับผู้ชาย”

อ่านถึงตอนบท “สถานกัปผัน” ก็ใช้หมึกแดงเขียนระบุว่า “พูดเหลวไหล” อ่านมาถึงตอน “เทพเมิ่งผอ” ก็ใช้พู่กันหมึกดำจุด

เป็นจุดๆ หลายบรรทัด แล้วเขียนระบุว่า “มูลแห่งทุกข์ยากจะตัดขาด” แล้วใช้พู่กันหมึกแดงวงรอบแล้วรอบอีก ยิ่งมาถึงประโยค “เป็นผีศพไร้ที่ฝัง” ใช้หมึกแดงวงซ้อนกันถึง 9 วง

บทความของหนังสือเทวราชโองการ ไม่ถูกพันหยั่งจือวงขีดฆ่าก็ถูกเขียนระบุ จนมาถึงประโยค “เวลานั้นประกายรัศมีสุพรรณรังสีปรากฏ พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์เจ้า(เจ้าแม่กวนอิม) ทรงเสด็จ ในห้องจู่ๆ เกิดเพลิงลุกสว่างโชติช่วง ร่างของหยั่งจือลอยขึ้นพุ่งออกจากประตู หมอบลงกลางธรณีประตู ท่าทางคล้ายถูกใครมัดไว้

ภรรยาเขาแม่นางฮง ตกใจตื่นจากความฝัน เปลือยกายร่อนจ้อนหนีลงจากเตียงอย่างไม่คิดชีวิต ก้าวข้ามตัวหยั่งจือหนีออกไปนอกบ้าน เป็นที่อับอายต่อชาวบ้านญาติมิตร

บุตรชายพันหยั่งจือ ได้ยินเสียงร้องเอะอะโครมครามรีบหยิบหนังสือเทวราชโองการมามอบให้คนข้างบ้าน แต่ตัวเองวกกลับวิ่งเข้าบ้านเพื่อเก็บข้าวของ ซึ่งตอนนั้นไฟได้ลุกลามไปทั่วบ้าน สุดท้ายถูกไฟคอกตาย

ช่วงนั้นตัวพันหยั่งจือมีไฟลุกท่วมตัว ขอความช่วยเหลืออย่างทรมาน

สุดท้ายทนพิษบาดแผลไฟลวกไม่ไหวสิ้นใจตายก่อนสิ้นใจ พันหยั่งจือได้พูดกับชาวบ้านว่า “ชาวโลกทุกคนอย่าเรียนแบบใจไม้ไส้ระกำอย่างข้า ไปกล่าวร้ายหนังสือเทวราชโองการ จึงต้องพบจุดจบเช่นนี้ พูดจบก็สิ้นใจและเนื่องจากซากศพเขาถูกไฟไหม้ จนมีกลิ่นเหม็นไหม้สุนัขแถวนั้นก็มาแย่งแทะซากศพ

ภรรยาหยั่งจือ เนื่องจากเปลือยกายหนีออกจากบ้านอับอายคนท้องถิ่น จึงหนีไปต่างถิ่น ช่วงนั้นอายุเขาแค่ 33ปี ร่างกายยังสาว จึงถูกขอทานข้างถนนจับไปเป็นเมีย และด้วยเหตุนี้ ทำให้ญาติมิตรต่างปฏิเสธที่จะไปมาหาสู่กับเขาไม่นานสามีขอทานของนางตาย สุดท้ายได้ยินข่าวว่าไปกินอยู่กับบ่าวไพร่เก่า แล้วย้ายไปถิ่นไกลจนไม่มีข่าวคราวอีกเลย

บันทึก ณ บทต่อท้ายหนังสือเทวราชโองการตงฟู่