สวรรค์ไม่ลงโทษคนที่สำนึกบาป

    สมัยราชวงศ์หมิง มีคนชื่อหลางหลุนซิ่ว เป็นคนเฉลียวฉลาด แต่มีนิสัยเจ้าชู้ ชอบมั่วสุมกับหญิงที่ชอบสนุก เมื่ออายุ 40 ปี เขารู้ว่านิสัยเจ้าชู้ชอบผิดลูกผิดเมียเขานั้น บาปนี้หนักหนา ถึงแม้จะสำนึกบาป แต่ก็ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร จึงปล่อยให้เลยตามเลย มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาป่วยและมีโอกาสท่านบทความของเทพเจ้าเหวินเชียง ท่านเขียนไว้ตอนหนึ่งว่า “หากมีใครละเมิดและกระทำความผิดด้านกามตัณหา หากเขาผู้นั้นรู้สำนึกบาป และรีบทำบุญไถ่บาปเป็นประจำ นานวันเข้าก็สามารถลดบาปกรรมลงได้”

     เขาอ่านทบทวนอยู่หลายครั้ง มีความดีใจจนกระโดดขึ้นมาพูดกับตัวเองว่า “สิ่งที่ข้าวิตกกังวลที่สุดก็คือ ได้ประพฤติความชั่วในเรื่องกาม กลัวว่าเวลาตายไป ไม่รู้จะต้องไปรับโทษกี่ขุมต่อกี่ขุม วันนี้ได้อ่านบทความของท่านแล้ว ทำให้ข้ารู้ว่าวิธีลดโทษแล้ว”

     นับจากนั้นมา เขาอธิษฐานและสาบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่า เขาสำนึกบาปแล้วและขอสาบานว่า เขาจะแก้ไขความผิดให้หมดไป และจะพยายามชี้แนะผู้อื่นอย่าประพฤติผิดในกาม ทั้งยังได้บริจาคเงินร่วมพิมพ์หนังสือทุกเล่มที่เกี่ยวกับการละกาม เขาประพฤติตนอย่างจริงจังเช่นนี้เป็นเวลาหลายปี โทษบาปนั้นได้ถูกลดจนหมดสิ้น ชีวิตราชการของเขาก็รุ่งโรจน์ชัชวาล บุตรหลานก็เป็นใหญ่ในราชการ เขาถึงแก่กรรมลงโดยปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ เมื่อเขามีอายุ 90 กว่าปี