ตัวอย่างการบรรลุอรหันต์

พระอรหันต์ฝออิ้น

    ชาวโลกชอบถามว่า แท้จริงการปฏิบัติธรรมมีเคล็ดลับอะไรจึงจะประสบความสำเร็จ ? คำตอบนั้นง่ายมาก นั่นคือ “ความเพียร” ความเพียรอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม การบรรลุพุทธะ บรรลุอรหันต์ ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ขอยกตัวอย่างสักเรื่องหนึ่ง     

     ที่วัดแห่งหนึ่ง มีพระลูกวัดรูปหนึ่ง เนื่องจากไม่รู้หนังสือจึงไม่สามารถศึกษาคัมภีร์พระไตรปิฏก แต่เขามีความขยันหมั่นเพียรมาก ตื่นเช้าขึ้นมาก็ตั้งหน้าตั้งตาปัดกวาดทั่วบริเวณวัด ตกค่ำก็ทำงานเช่นเดียวกัน เสร็จงานแล้วก็ดับไฟเข้านอน ปฏิบัติกิจวัตรเช่นนี้ วันแล้ววันเล่า ตลอดปีไม่เคยว่างเว้นเลยแม้แต่วันเดียว ตามสายตาของคนทั่วไป พระภิกษุที่ไม่รู้หนังสือรูปนี้ ก็เป็นเพียงพระลูกวัดธรรมดารูปหนึ่งเท่านั้นหารู้ไม่ว่ คนไม่รู้หนังสือ แต่ได้เพียรปัดกวาดจนสะอาดสะอ้านกระทั่งนัยน์ตาได้ผงกิเลสแม้แต่น้อย ผู้นี้ต่อมาได้บำเพ็ญจนบรรลุอรหัตผล ชนะพวกที่แตกฉานในพระไตรปิฏกแต่เกียจคร้านเสียอีก     

     จะเห็นได้ว่า การปฏิบัติธรรมมิใช่ดูเพียงที่เปลือกนอกคนที่อยู่ในวัดหรือศาลเจ้า ถ้าหากได้ช่วยงานปัดกวาด หรือทำความสะอาดห้องน้ำห้องส้วมต่ง ๆ ยอมทำในสิ่งที่คนอื่นไม่ค่อยยอมทำ ไม่รังเกียจเดียดฉันท์ในงานต่ำ บำเพ็ญในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถบำเพ็ญ บำเพ็ญในสิ่งที่คนอื่นไม่ยอมบำเพ็ญ ก็คือการบำเพ็ญโพธิสัตว์มรรค ซึ่งมรรคผลยิ่งใหญ่เหนืออื่นใด ดังนั้นจึงขอให้นักปฏิบัติทั้งหลาย อย่าได้ดูแคลนว่า เป็นความดีเล็กน้อยแล้วไม่ยอมทำ การมองข้ามสิ่งเล็กน้อย อาจกลายเป็นภัยใหญ่หลวงได้ ถึงได้บอกว่า การปฏิบัติธรรมนั้นไม่ยาก ขึ้นอยู่กับว่ามีความเพียรหรือไม่เท่านั้น