สถิตย์สภาวะสัจจ์

จูเหลียงฮูจื๊อ

      ถือไม้เท้าท่องเมฆเพลินหมื่นลี้

ข้ามคีรีซับซ้อนสายน้ำเรียงราย

ลมพลิ้วผ่านสระน้ำใสหอมบัวผาย

ปล่องควันกระจายแต่งแต้มทุ่งขจี

           เปิดตาแลแผ่สบายเพิ่มความเฮง

ใจบานเบ่งกว้างไพศาลคลายเลื่อนงำ

ทุกวันนี้คนเลวร้ายทำลายธรรม

ความชั่วทำทับถมดุจคลื่นทะเล

        เงาดวงจันทร์ในน้ำเป็นภาพหลอน เหมือนแสงจากหินไฟที่สว่างไม่นาน คนอยู่ในโลกอยู่ไม่ถึงร้อยปี จิตวิญญาณหวนคืนสู่ต้นกำเนิด สามารถพ้นจากเคราะห์ภัยทั้งปวง ให้กายปลอมนี้บำเพ็ญธรรม รับปราณแท้โดยการฝึกใจที่ไม่เปลี่ยนแปลง มีความศรัทธาละความฟุ้งซ่าน ปุถุชนก็จะสำเร็จเป็นสิ่งศักิ์สิทธิ์ได้ ก็จะรักษาอยู่รอบหนึ่งกัปกาล ปุถุชนก็สามารถเป็นเซียนเป็นพุทธได้

        กาลเวลาชั่วไม่นาน วีระบุรุษผู้สามารถถูกฝังกลบนับไม่ถ้วนในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นได้สร้างสรรค์แปรเปลี่ยน วันเดือนหมุนเปลี่ยนไม่สุดสิ้นจากอดีตมาสู่ปัจจุบัน สรรพวิญญาณหมุนเวียนไม่หยุด เมื่อสิ้นลมหายใจปราณดับหยุดการเกิด ในโลกนี้ก็มีแต่กายนี้เท่านั้นที่ทุกข์ นอกจักรวาลก็ไม่มีอะไรเหนือไปจากมหาธรรม ร่างกายเท่านั้นที่สามารถฝึกฝนธรรมได้จะห่วงไปใยเมื่อหมดลมหายใจ เมื่อตั้งใจบำเพ็ญจริง จะกลัวทำไมว่าสามใจยังไม่หมด รู้ตัวได้เร็วก็บำเพ็ญเร็ว ควรรู้ว่าเวลาเรื่องราวคอยไม่ได้ บำเพ็ญช้าก็ถึงช้า ควรรู้ว่าอารมณ์คนไม่ยินยอม มือทั้งสองไล่ความถูกผิดออกไปเท้าทั้งสองให้เดินออกจากทางเกิดดับ แล้ววิญญาณก็จะตรงสู่แดนหรรษามีชีวิตนิรันดร์ สถิตย์ฟ้าไม่ล่วงล่น