ความหอม

อีกครั้งหนึ่งอาจารย์จิตรกรให้ศิษย์แสดงอารมณ์สุนทรีย์ ด้วยภาพที่มีความหมายว่า

เหยาะย่างเท้า ก้าวผ่านลาน พยอมมา

กลิ่นบุปผา พาหอมไกล ไม่จางเลย

ศิษย์หลายคนวาดลานกว้างโปรยปรายด้วยไม้ดอกหลายหลากมากสี มีหญิงสาวนางหนึ่งนั่งหน้าชื่นอยู่บนหลังม้า ค่อยเหยาะย่างอยู่ท่ามกลางดอกไม้นั้น เป็นภาพที่งดงามจนหาที่ติมิได้

ศิษย์อีกคนหนึ่ง วาดม้าตัวหนึ่งเดินเหยาะย่างอย่างสบายอารมณ์ไม่มีดอกไม้สักดอกเดียวในภาพนั้น มีแค่ผีเสื้อกลุ่มหนึ่งบินติดตามตอมขาม้ามาตลอดทาง

ศิษย์คนนี้ได้รับคำชมเชยจากอาจารย์ เพราะเขาได้แสดงความหมายของคำว่า หอม อันเป็นหัวใจของความสุนทรีย์นั้น ออกมาได้โดยมิต้องอาศัยดอกไม้เลยแม้แต่ดอกเดียว

อรรถาธรรม แสดงความ ตรงตามหลัก

มิใช่สัก แต่ฝากคำ น้ำท่วมทุ่ง

สัจธรรม สำคัญหนา อย่าแต่งปรุง

จงฉุดจูง มุ่งวิถี อย่าตีขลุม