คีตธรรมเตือนโลก อนิจจัง
พระอาจารย์ ซือเซี่ย
ชีวิตคนก็ธรรมดา มีอะไรน่าประหลาด วันเวลาผ่านพ้นไป
ชีวิตคนไม่แน่นอน วางแผนร้อยแปดพันอย่าง บากบั่นก็เพื่อเงินทอง
โชคดีบ้างโชคร้ายบ้าง ยากที่จะสมหวัง เผ่นเหนือกระโจนใต้
โธ๋เอ๋ยยังจนข้นแค้น ทั้งหิวทั้งหนาวรุมเร้า มีที่ไหนซุกหัวนอน
ฤกษ์ดีดวงหมุนส่ง ทั้งเงินทั้งสุขมาพร้อม เลื่อนขั้นเป็นเศรษฐี
วางท่าระบายอารมณ์ ไร่นาสาโทบ้านช่อง ไม่มีคนเทียบเคียง
เรียกบ่าวร้องหาไพล่ แต่งเมียอรชร หน้าตั้งลำแพนวางมาด
ก็ด้วยเงินทองทั้งสิ้น แม้นเป้าหมายเป็นเช่นนี้ ชาตินี้ก็เป็นสมใจ
สุดสุขความทุกข์เกิด เป็นวัฏจักรธรรมชาติ ทุกอย่างอนิจจัง
ความสุขมีสักกี่ปี เมื่อดาวโชคเคลื่อนห่าง เคราะห์ทั้งหลายก็พรั่งพรู
ครอบครัวหันเหลงต่ำ โดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวใจ เงินทองสิ้นเนื้อประดาตัว
โรคภัยเจ็บป่วยเบียดเบียน บ้างช่างวังเวงเงียบเหงา เพื่อนฝูงหนีหน้าบางเบา
หวนคิดถึงอดีตโน้น ทอดถอนใจทุกข์ระทม ดอกไม้ไม่บานตลอด
ดวงจันทร์ก็ไม่กลมตลอด หากรู้จักประหยัดบ้าง คงไม่เป็นเช่นนี้เอย
