ตรง :ไมตรี : สว่าง : ธรรม

พระเจ้าเฮี้ยงเทียงเสี่ยงตี่(เจ้าพ่อเสือ)

      ใจไม่ติดขัดรากผักหอม    ราบเรียบน้อมจอมเซียนธรรมมั่นคง

เสมอต้นปลายคุณธรรมดำรง        เหนือโลกอยู่ยืนยงคู่ฟ้าดิน

    เจริญพร ! ท่านผู้ศรัทธาบุญทั้งหลาย ตอลดวันแต่ละคนวุ่นวายอยู่กับการงานเพื่อดำรงชีวิต จวบจนพลบค่ำก็ยังขมีขมันไปยังวิหาร อาตมาขอถามพวกท่านผู้ศรัทธาบุญทั้งหลาย พวกท่านปีติยินดี รีบเร่งไปสู่สำนักธรรมนั้น ที่แล้วมีวัตถุประสงค์อันใด ที่มาคาดหวังอะไร? พวกท่านคงตอบโดยไม่ได้นัดหมายเหมือนกันว่า “จะไปมนัสการพระเอาแบบอย่างบำเพ็ญใจเรียนธรรม บำเพ็ญบารมีดำรงคุณธรรม” เจริญพร! เหตุผลถูกต้องพูดได้เต็มปาก ตรงหลักธรรม ผึ่งผาย สง่าผ่าเผย ผียกย่องเจ้าก็นับถือ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ พวกท่านก็ต้องน้อมตามความตั้งใจแรกเริ่มกับมาหาปณิธาน มีความศรัทธาปฏิบัติตามคำสอน ต้องไม่ใช่รับแต่เพียงปาก แต่ใจไม่ปฏิบัติไม่เหมือนคำพูด ถ้าไม่ต้องมีเคราะห์ภัยก็อย่าได้สร้างบาป

    ธรณีธรรมต้องมีรากกุศล มีบุญสัมพันธ์ เป็นสถานที่สะอาดสำหรับปฏิบัติธรรม ไม่ใช่สถานที่แสวงหาชื่อเสียง การปฏิบัติธรรมก็คือการขจัดนิสัยที่ไม่ดี หรือพฤติกรรมที่เลวทั้งหลาย สำนึกบาปด้วยใจที่สงบ แล้วเปลี่ยนแปลงแก้ไข ทำตัวให้สมถะเรียบง่าย กายใจให้เป็นอิสระ การฝึกฝนก็คือการฝึกการเป็นคนฝึกการทำงาน ถือความเป็นกลางละมุนละไม ให้เกิดปัญญา ให้ความดีดุจเทพเจ้า อ่อนโยนดุจน้ำ ให้บรรลุถึงตนและผู้อื่นตั้งตนและตั้งผู้อื่น ถ้าหากการบำเพ็ญเสียหายกลางคัน ทั้งยังก่อให้เกิดอารมณ์รุนแรง ละทิ้งจนทำให้ธรรมพลิกคว่ำ สร้างกรรมเพิ่มขึ้น เพิ่มความว้าวุ่นใจ แล้วจะต้องมากสถานธรรมให้ลำบากทำไม

    ดังนั้น การปฏิบัติธรรมสำคัญที่จิตใจต้องสว่าง โปร่งใส ไม่ยึดติดตรงมีไมตรีสว่างธรรม ปฏิบัติธรรมบูชา ไม่ว่จะเป็นคนเดียวที่บำเพ็ญอยู่กับบ้าน หรือมาปฏิบัติร่วมกันที่สถานธรรม เริ่มแรกต้องถือศีล บำเพ็ญกาย วาจาใจ กรรมสามเป็นสำคัญ กายต้องไม่ประพฤติชั่วใจต้องไม่คิดร้ายวาจาต้องไม่พูดไม่ดี ได้เช่นนี้ก็อาจมีกายได้สงบสุข ใจสบาย สมองโปร่งเป็นการสั่งสมกุศล และเสวยบุญ เข้าใจธรรมไหม!