แม่ไก่เข้าฝัน

หวงซุนเซิน มาเลเชีย

ปลายสมัยราชวงศ์ชิง มีชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่สรรพพากรอำเภอปู่เถียน มณฑลฟูเจี๋ยน เนื่องจากจำแซ่ไม่ได้ จางขอเรียกว่าแซ่หยางขอเรียกว่าคุณหยาง แม้จะเป็นคนกันเอง แต่จิตใจเหี้ยมโหด แต่ละครั้งที่ไปเก็บส่วยนา พอไปถึงบ้านไหนก็ต้องเรียกชาวนาบ้านนั้นฆ่าไก่มาเลี้ยงรับรอง ทำเช่นนี้เรื่อยมาชาวนาต่างก็ยอมทำตามไม่กล้าขัดขืน ไปถึงบ้านไหนไก่ต้องรับเคราะห์ไป

มีอยู่คืนหนึ่ง ฝันเห็นหญิงแก่คนหนึ่งมาอ้อนวอนขอชีวิต หญิงแก่ร้องว่า “ชีวิตเธอตายไปไม่โทษหรอก ที่สงสารก็คือ พวกลูกเล็กๆ ที่เพิ่งออกมาดูโลก ทุกคนต้องคอยเลี้ยงดู หากเธอตายแล้วก็ต้องให้ลูกน้อยพลอยตายไปด้วย ขอไว้ชีวิตสักชีวิตหนึ่ง โปรดช่วยลูกน้อยของเธอด้วย ก็จะขอบพระคุณยิ่ง” พูดจบก็ก้มหัวขอบคุณแล้วจากไป พอตื่นขึ้นมาที่แท้เป็นเพียงความฝัน

วันรุ่งขึ้นเขาฉวยย่ามเก็บส่วยได้ก็จะเข้าไปที่หมู่บ้าน มาถึงหมู่บ้านชาวนา แลเห็นชาวนาคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตูบ้าน พอเขาแลเห็นคุณหยางก็รู้ว่าเป็นเจ้าหน้าที่เก็บส่วยนา จึงเชื้อเชิญให้เข้าไปนั่งที่โถงกลางบ้านรินน้ำชารับรอง ชาวนาก็แจ้งแก่คุณหยางว่า “บ้านยากจนไม่มีไก่ เหลือแม่ไก่แก่ตัวหนึ่งที่เพิ่งจะฟักลูกเล็กๆ ออกมา ถ้าหากไม่ถือสาก็จะฆ่าแม่ไก่มาเลี้ยงรับรอง” พอคุณหยางได้ยินก็สะดุ้งทันใดก็คิดได้ว่า เมื่อคืนฝันเห็นมีหญิงแก่คนหนึ่งมาขอชีวิตเธอไว้เพื่อช่วยลูกน้อยของเธอ ฉับพลันจิตดีงามก็บังเกิดขึ้น จึงหันมาพูดกับชาวนาว่า “ไม่ต้องฆ่าไก่” พอเก็บส่วยได้แล้วก็รีบจากไป

คุณหยางกลับมาถึงอำเภอแล้วก็นำส่วยมามอบให้ แล้วก็ขอลาออกจากราชการ กลับถึงบ้านรีบเก็บข้าวของ เพราะตอนนี้เขาบรรลุรู้ถึงโลกโลกีย์ จึงโกนหัวออกบวชในพุทธศาสนา นี่เป็นเรื่องจริง เขาสู้อดทนปฏิบัติธรรม ต่อมาก็บรรลุสำเร็จธรรม

ไก่แม้จะเป็นสัตว์ ก็มีจิตวิญญาณ ไก่โต้งจะตรงเวลา ร้องปลุกคนชาวนา คนงาน พ่อค้าให้ตื่นแต่เช้า มีบุญคุณไม่น้อย แม่ไก่ก็วางไข่ให้เจ้าของขายได้เงิน เลี้ยงด้วยเศษข้าวที่เหลือ ก็ยังต้องทดแทนคุณน่าสงสารแม่ไก่ก็ยังไม่พ้นเคราะห์ฆาตเจ้าของ ไก่นั้นมีจิตวิญญาณรู้จักเจ้าของ ปล่อยออกไปก็ยังรู้จักกลับมา พอเจ้าของเรียกมัน แม้จะอยู่ข้างนอก พอได้ยินเจ้าของเรียกร้องก็กลับมาได้ ลองดูแม่ไก่ที่พอลูกๆ ออกไปหากิน มันจะดูแลลูกเป็นอยางดี สอนให้ลูกหากิน จิกเมล็ดหญ้าและข้าวสาร พอเห็นนกเหยี่ยวก็จะรีบเรียกลูกของมันเข้ามาหลบใต้ปีกเอาปีกคอยปกป้อง มีลูกไก่บางตัวไม่สนใจนกเหยี่ยวโฉบลงมาจะโฉบลงไปแม่ไก่จะวิ่งรี่เข้าไปโดยไม่คิดชีวิต มันจะปกป้องลูกน้อยโดยเข้าไปต่อสู้กับนกเหยี่ยว ในที่สุดเหยี่ยวสู่แม่ไก่ไม่ได้ก็ปล่อยลูกไก่ แล้วก็บินถลาขึ้นไปไก่ช่วยเหลือลูกกลับมาได้ มันจะแสดงอาการปลอบขวัญลูกไก่โดยการร้องเรียกเหมือนแม่ที่เมตตากับลูกน้อยของนาง

ขอเตือนชาวโลก  ไก่เป็นสัตว์ที่ซื่อบริสุทธิ์ จงอย่าได้กินเนื้อผู้อ่อนแอเลย อย่าฆ่าส่งเดช สงสารชีวิตน้อยๆ ด้วย โปรดเมตตาปล่อยมันไป ไว้ชีวิตมันเถอะ!