ฌานสมาธิในชีวิต

           ชาวโลกที่บำเพ็ญธรรมฝึกฌาน ส่วนใหญ่ก็จับความหมายของอักขระความขลังเป็นต้น แต่ละวันที่พูดถึงการปฏิบัติธรรม แต่ในใจก็ไม่พ้นจากการติฉินนินทา พอเขาว่าไม่ใช่ใจก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ โลดเต้นเหมือนฟ้าผ่าทำให้เรื่องราวลุกลามไปใหญ่โต รู้แต่พูดปากเปล่าแต่ไม่เห็นปฏิบัติ ที่จริงก็ไม่ใช่เอกลักษณ์ที่ควรมีของผู้บำเพ็ญธรรม หากเอาฌานสมาธิใช้ในชีวิตประจำวันได้ สิ่งกีดขวางจะไม่รบกวนผู้บำเพ็ญธรรมเลย           

           ชีวิตที่เป็นฌานสมาธิเป็นปัญญาชนิดหนึ่งที่รองรับคน ไม่ว่าเธอถูกรบกวนทั้งสี่ด้านหรือเศร้าโศกเสียใจ ก็ต้องมีปัญหาขบคิด มียุทธวิธีทำสมาธิเพื่อไปแก้ไข รับมือได้ ไม่เพียงทำให้เธอมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีแล้ว ยังทำให้เธอไร้ความกังวล และมีความสุขสบาย           

           ศิษย์ทั้งหลายที่กำลังปฏิบัติ มีอาจารย์ ก็ต้องก้าวหน้ามีสมาธิ ฝึกหัดธรรมของอาจารย์ให้ดีไม่ใช่พวกกลับกลอก ทำสมาธิแต่ปากหาได้ทำสมาธิไม่แล้วจะก้าวหน้าได้อย่างไร หวังว่าจากวันนี้ไป เจอะคนวิจารณ์ก็สามารถทำใจรับได้ แก้ไขข้อบกพร่อง แม้ไม่ผิดก็ไม่ควรถกเถียง เอาอารมณ์สงบไปรองรับ จะดีหรือไม่ดีก็ให้ใจสงบไม่แปดเปื้อน อย่าให้อคติเกิดขึ้น นี้ก็เป็นวรยุทธหนึ่งของฌานสมาธิ           

           โลกนี้เรื่องผิด ๆ เต็มไปหมด ยากที่จะพบอุปสรารค ก็เพียงให้ติดตามอาจารย์เอาความแน่วเน่ศรัทธามาตอบโต้ นั่นก็คือได้ฌานสมาธิไปครึ่งหนึ่งแล้ว