คีตเตือนโลก

      ฝุ่นโลกีย์คลื่นขาวแสนเวิ้งว้าง                   ทนอดสูอ่อนละมุนคือโอสถ

สุดแต่โอกาสสัมพันธ์อิงเวลา                                ก็พอปลอดภัยไปตามกาล 

           อย่าทำให้ขุ่นข้องพื้นนาใจ                        อย่านินทาความไม่ดีของชาวบ้าน

เฝ้าระวังอย่าให้มีอารมณ์                                      การงานควรปรึกษาให้อดทน

           เมื่อเห็นสายหน้าไม้ตรึงสายมักขาดก่อน     เห็นมีดคมปากมักก่อเรื่อง

ฆาตเคราะห์เพราะปากคอว่าง                               ทุกข์ภัยเพราะใจเร้าร้อน

           อย่าถือเขาถือเราเอาผิดถูก                         วิจารณ์ว่าดีเลวไปทำไม

โลกนี้บกพร่องขาดแหว่งมาก                               เพียงมีปลอดภัยไม่อนิจจัง

           เสียเปรียบไปบ้างมักได้ไม่ติดขัด               ผ่อนปรนให้เขาสักหน่อยจะเป็นไร

ฤดูผลิก็จะได้เห็นใบผลิเขียว                                 ฤดูร่วงก็เห็นเบญจมาสเหลืองอร่าม

           ความรุ่งเรืองพูนสุข ฝันยามสาม              ความร่ำรวยก็เหมือนน้ำแข็งเดือนเก้า

แก่เจ็บตายเกิดใครทดแทนได้                               เปรี้ยวหวานขมเผ็ดลิ้มรสเอง

           ถึงแม้คนจะวางแผนเฉียบแหลม               สุดแต่ฟ้าประทานมีกำหนด

ตีสนิทคดโกงโลภโทสะลงนรก                            ยุติธรรมเที่ยงตรงคือสวรรค์

           เพราะตัวหอมชะมดจึงตายก่อน                ตัวหม่อนมีไหมมากจึงตายเร็ว

อันแรกปลุกประสาทยากระเพาะ                           สองชั่วโมงดีกับสองแกงเก่า

           ตอนมีชีวิตวุ่นวายใจไปเปล่าๆ                   ตายแล้วมือทั้งคู่ก็ว่างเปล่า

เศร้าใจดีใจพบกันจากกันเจือยแจ้วทุกเช้า                อายุสั้นหมดสิ้นวุ่นวายทุกวัน

           หยุดแก่งแย่งเอาชนะกัน                          โง่เง้าทั้งชีวิตเป็นละครฉากหนึ่ง

ฉับพลันกลองปี่ชีวิตหยุด                                     ก็ไม่รู้ว่าที่ใหนคือบ้านเกิด