โปรดเวไนย์

มหาเมตตาให้ความสะดวก

เมฆมงคลลอยสู่ยอดสะพานกว้าง

ล้วนท่านให้ไว้ด้วยจิตธรรมว่าง

อาจารย์ขวางเวไนย์ไม่ให้จมวัฏ

นำร่มทำเป็นเรือข้ามแม่น้ำ                       สะดุดตำเห็นเนินรกคิดสุดเหงา

กองกระดูกส่วนใหญ่ล้วนวัยเยา                อาทิตย์เผาฝนกระหน่ำลมกระชาก

ผู้มีบุญฝังกลบปลุกไผ่ขจี                         คนไม่มีหลุมรกร้างไฟทุ่งไหม้

ยามมีชีวิตเป็นผู้ดีเลิศไฉไล                       หลุดพ้นไม่ยมฑูตน้ำตาหนอง

กรรมตามสนองใช่แอบอ้าง                      เรียกศิษย์พลางปลุกพลางขึ้นมัวเมา

นำกายเนื้อชดใช้ปณิธานเก่า                    พ้นโศกเศร้าทะเลกรรมเดินอ้างว้าง

บนทางโพธิสู่สุขาวดี                               เก้าชั่วโคตรเปรมปรีด์บันไดฟ้า

ร้องโอดโอยเห็นเต็มตาทนไม่ได้               ต่างร่ำไห้คนอดตายล้มกลางทาง

ซากศพกลางป่าหญ้าปล่อยทิ้งขว้าง            ลมฝนกระหน่ำทางสงบยาก

เป็นเพราะชาติก่อนมีบาปกรรม                ถึงรับกรรมหนักหนาโทษใครได้

    อาตมาพระเฒ่ากับอาจารย์จี้กงมุ่งมาโปรดเวไนย์ โปรดทุกข์ โปรดอยากให้หันสู่ใจฟ้า คืนสู่บรรลุรู้ ขอให้ศิษย์จงขยัน ย่อมหวังได้