หาความจริงในวิเวก

      ท่องนทีเมฆีฟ้ากับลาด่วน

ร้อนลมหวนวนถึงนี่พักลงแส้

พนามากไผ่ม่วงวิเวกแท้

พุทธภาวะแล้ล้วนเขียวปทุม

ร่มรื่นดารดาษหินผาธาร

ชลาการข้างคูหาศานติ

สรรพการย์หาเทียบธรรมสันติ

สุคติไร้กังวาลสราญรื่น

    ชลธารกลางหุบผาพนาไพร เป็นที่สงบวิเวกที่สุด เมฆนทีหมอกไอเป็นเวิ้งฟ้าเงียบหลีกพ้นจากกิเลส คนโบราณจึงเรียกหุบผาสวรรค์ ห่างไกลจากคลื่นขุ่นหมอง ปัจจุบันดุจอาคันตุกะคิดถึงเรือปทุม สังคมก็จะไม่ไปเปรอะเปื้อนกับสงฆ์ ธุระทางโลกก็๋จะไม่กร้ำกรายพุทธภาวะ อารามสมณะจันทร์กระจ่าง ผลิกเปลือกหอยเพ่งธรรมจิตรการ ลมสะอาดหุบเขาว่าง เหนืออาสนะนั่งจนถึงฌาน

    ดวงตะวันหมุนธรรมจักรรอบจักรวาล ถึงเวลาพุทธสว่างไสวเรียกว่าสามยอด ใจสิ้นสุดคือว่าง ไม่มีติดขัดแม้แต่น้อย จิตสงบดุจอวกาศไม่มีเหตุปัจจัยให้ร้อยรัด บ่มแสงวิญญาณ สว่างไสวปภัทสร วิสัยปุถุชนขจัดสะอาดหมดจด ต่อให้ฟ้าถล่มทลาย ใจก็ไม่พลั้นสะพรึงกลัว ควบคุมการสอนสถานการณ์และสิ่งต่าง ๆ ได้เปลี่ยนแปลงไปตามกาลสมัย แต่จิตจะไม่เมามัว นั่นคือการสำเร็จธรรม จะพบจิตเดิม จากนี้ไปก็หลุดพ้นจากปุถุชน ขึ้นสู่ฝั่งพุทธะสำเร็จความจริง