ทางที่แท้ของมนุษย์

แม้เคร่งครัดปฏิบัติตามคำบุพการี                         โดยทำดีมีกตัญญูอยู่เสมอ

ควรถามสารทุกข์สุกดิบยามเจอะเจอ                                  กตเวทิตาอย่าได้เผลอจงบำเพ็ญ

           ลูกหลายรักสมัครสมานดีกว่ารวย                         อย่างงงวยเร่งขยัยหมั่นแลเห็น

คำครูสอนใส่สมองท่องเช้าเย็น                                         ก็ชัดเจนเป็นบัณฑิตกิจปัญญา

           ผู้รอบรู้ล้วนเดินตามมรรคานี้                               จงขวนขวายมีหมั่นเพียรเรียนศึกษา

ทำการใดมีระเบียบต้องมรรคา                                         นำวิชาไปใช้เป็นคนดี

           สู่เส้นทางอริยมรรคทางแน่แท้                             บัญฑิตแท้ย่อมเดินตามทางวิถี

เปี่ยมคุณธรรมจึงจะนับเป็นเมธี                                       ชัดดังนี้ขอจงมีคุณธรรม

อุปนิสัยสันดานจงรู้แก้                                       ก็แน่แท้ปลอดโปร่งเป็นฉนำ

เป็นคนดีความดีนี้จงทำ                                                   ครูเคร่งครัดจึงน้อมนำศิษย์ได้ดี

           หากมนุษย์เกิดมาได้ดังนี้                                     ทุกครอบครัวก็จะมีความสุขี

อย่าพลั้งเผลอปฏิบัติตามคำบุพการี                                   บิดาดูลูกได้ดีนี้เป็นธรรมดา

           มีคุณธรรมกำกับสันดานนิสัย                              ทางข้างหน้าย่อมสดใสไร้ปัญหา

กตัญญูมาดมีในบุตรธิดา                                                 มิต้องเอ่ยวาจาพารู้ตัว

           คนเหลวไหลยากสั่งสอนให้เห็นชัด                       เหมือนโคลนตมไม่ข้องขัดจมดิ่งหัว

หากนักเรียนเกรงเคร่งครัดจิตหวั่นกลัว                              ย่อมหม่นมัวยากเห็นแจ้งคำสอนครู

           ไม่สูญเสียหลักการเป็นสำคัญ                              เมื่อดุดันศิษย์ได้ดีไม่อดสู

นิสัยเสียสันดานหยาบยากเรียนรู้                                      พาอดสูไร้ศีลสัตย์จัดว่าทราม

           ศิษย์จะดีเพราะมีใจใฝ่เคร่งครัด                            ไม่ข้องขัดมีคุณธรรมไม่เมินหมาง

ปฏิบัติตามคำสอนครูอาจารย์                                          ความโอหังไม่ดีงามจงพิจารณา

เจิรญพร!

           ดูเคร่งครัดมากไปศิษย์เลยหนี                              หากเช่นนี้ครูไม่มาศิษย์มาไหม

ที่ห่างหายหลีกลี้หนีไปไกล                                             ก็ล้วนศิษย์ที่เคยใกล้ชิดกับครู

           หรือเป็นเพราะรู้มากกว่าครูแล้ว                           ก็เลยแจวเรือขึ้นฝั่งนั่งรถหรู

แพเคยนั่งมาวันนี้ไม่น่าดู                                                รูเคยอยู่ดูไม่ใหญ่พอกับตัว

           เลยหลีกลี้หนีหายกลายเป็นอื่น                             น่าขมขื่นดูไปไม่เห็นหัว

โลกยังกว้างทางยังยาวไยหม่นมัว                                    เคยไปทั่วแต่ไม่ถึงคืบใจตน

           ยิ่งรู้มากยิ่งมากรู้ดูวายวุ่น                                     ที่เคยรุ่นที่เคยคิดจิตสับสน

ที่เคยเห็นที่เคยดูรู้แค่ตน                                                  มาบัดนี้ล้วนผู้คนต่ำกว่าตัว

           สอบสามคำพร่ำพึงถึงเหล่าศิษย์                           ไม่เคยคิดต้องมาคิดดูสลัว

ทางข้างหน้าบ้างสดใสบ้างหม่นมัว                                   สักกี่คนที่รู้ทั่วเท่าทันตน