ครั้งที่ 53 ตอน ท่องแดนงูแดงเจาะไชร่างกายนรกน้อย

ครั้งที่ 53 วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2521

ตอน ท่องแดนงูแดงเจาะไชร่างกายนรกน้อย

ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จลงตรัสเป็นกลอนความว่า :

สำนึกปลง ช่วยปลดเปลื้อง ทั้งบาปเวร

ละกิเลส ให้หมดเกลี้ยง จิตโล่งโกรก

บนสวรรค์ ต้อนรับเพียง ผู้ละโลก

แดนนรก เจาะจงเก็บ ทรชน

 

อรหันต์จี้กง :บนสวรรค์ต้อนรับ รับรองเพียงแต่ผู้ที่ฝึกฝนอบรมบำเพ็ญธรรม และพวกคนดีที่สร้างแต่บุญกุศลเท่านั้น แต่ในแดนนรกกลับตรงกันข้าม รับเฉพาะพวกชั่วช้าสารเลวอัธพาล 2 แดนแตกต่างกัน จุดมุ่งหมายของการต้อนรับจึงแตกต่างกันเช่นเดียวกัน ดังเช่นบ่อนการพนันอ้าแขนรับพวกมีนิสัยชอบเล่นการพนัน ถ้าหากไม่มีความสนใจต่อการพนันแล้ว พวกที่คุมอยู่หน้าประตูบ่อนก็ไม่ยินยอมให้ท่านก้าวเข้าไปในบ่อนอย่างเด็ดขาด อันนี้จึงพิสูจน์ได้ว่าเมื่อตอนมีชีวิตอยู่มีรสนิสัยชอบทางไหน เมื่อตายลงแล้วก็ไปในทางนั้น วันนี้เตรียมท่องนรก เจ้าหยางเซิงขึ้นบนดอกบัวเสีย

หยางเซิง :ขอรับคำบัญชา กระผมได้นั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางได้….

อรหันต์จี้กง :ถึงแล้ว เจ้าจงรีบลงไปเถิด

หยางเซิง :การที่ได้มาถึงที่นี้ มิทราบว่าเป็นสถานที่ใดบ้าง?

อรหันต์จี้กง :เจ้าจงมองดูท่านพัศดีได้นำแถวต้อนรับเราอยู่ ด้านหน้าพวกเขาเป็นข้าราชการแห่ง "แดนงูแดงเจาะไชร่างกายนรกน้อย" รีบเข้าไปแสดงความเคารพเถอะ

หยางเซิง :ขอแสดงความคารวะต่อท่านพัศดี และนายทหารทั้งหลาย

พัศดี :มิต้อง ! วันนี้เราได้รับคำสั่งให้ต้อนรับท่านทั้งสอง เชิญตามพวกเราเข้าไปชมภายในคุกเถิด

หยางเซิง :ขอขอบคุณท่านพัศดีที่ให้การต้อนรับอย่างดี ยิ่ง….โอย! บนพื้นดินในคุกเต็มไปด้วยงูตัวใหญ่แลดูแล้วรู้สึกขนลุกขนพองงูสีเลือดหมูกับงูสีแดงเลื้อยคลานไปมาไม่หยุดหย่อน ตัวก็ใหญ่โตมาก มักเจาะไชเข้าไปตามปากของพวกวิญญาณโทษ และชอนออกมาจากสะดือ บางตนก็ถูกเจาะไชจากรูทวารต่างๆ ของร่างกาย ปากรูทวารนั้นๆ เต็มไปด้วยรอยเลือด วิญญาณโทษแต่ละตนตกใจกลัวจนหน้าซีดไปตามๆ กัน พวกที่โดนงูเจาะชอนเข้าไปแล้วล้วนล้มสลบเหมือดอยู่กับพื้น เสียงร้องอย่างบ้าคลั่งตระหนกตกตื่นแซดไปหมด ภาพที่เห็นนั้นทำให้หัวใจพาลจะหยุดเต้นให้ได้ มือไม้อ่อนนุ่มหมดเรี่ยวหมดแรง ขอถามท่านพัศดีว่า พวกนั้นมันทำผิดด้วยโทษฐานประการใดบ้าง?

พัศดี :คุกนี้มีชื่อว่า "แดนงูแดงเจาะรูนรกน้อย" ภายในคุกมีงูสีแดงและสีเลือดหมูล้วนๆ มันไม่เจาะไชเข้าไปในพื้นดิน แต่กลับชอนไชไปตามรูทวารบนร่างกายของพวกวิญญาณโทษ ทั้งนี้มันมีสาเหตุอยู่ด้วยคือ บรรดาที่ไม่ประกอบอาชีพในทางสุจริตในแดนมนุษย์ ชอบมุดรูช่องโหว่ของกฎหมายบ้านเมืองทำการคอร์รัปชั่นต่างๆ หรือพวกที่เห็นแก่ได้ด้วยการทำลายผู้อื่น มีหัวใจโหดร้ายดังกับงูพิษ ที่ชอบใส่ร้ายป้ายสีโดยเฉพาะ หรือชอบหาเรื่องหาราวยุแหย่ปลุกปั่น จนทำให้ผู้อื่นเกิดการฆ่าแกงกันขึ้น หรือพวกที่ฆ่าคนโดยหน้าไม่เปลี่ยนสี หรือชอบพกมีดพกเครื่อง ซ่อนอาวุธลับต่างๆ เตรียมพร้อมที่จะฆ่าคนได้ในทันทีทันใด ดังเช่นทุกวันนี้ ในเมืองมนุษย์ได้ทำการก่อสร้างใหญ่โตมโหฬาร แต่ลักลอบตัดทอนวัสดุสิ่งก่อสร้างและยักยอกแรงงานให้ลดน้อยลง จึงทำให้เกิดอันตรายขึ้นในภายหลัง การกระทำเช่นนี้ จึงเหมือนกับงูที่เจาะไชตามพื้นดิน ล้วนเป็นการทำผิดมิชอบด้วยคุณธรรม เมื่อตายลงแล้วนนอกจากโดนทำโทษจากขุมต่างๆ แล้ว ยังต้องส่งมอบมาให้คุกนี้ทำโทษเป็นครั้งสุดท้ายอีกด้วย

หยางเซิง : เมื่องูเจาะไชเข้าในร่างกายของมนุษย์แล้ว รู้สึกสยดสยองเหลือแสน มิทราบว่ายังมีโทษอื่นที่ถูกส่งมายังคุกนี้อีกหรือเปล่าครับ

พัศดี :เท่าที่ข้าพเจ้าได้เล่าสู่กันฟังไปนั้น เพียงแต่เรื่องสังเขปเท่านั้นเอง บางคดีก็ยุ่งเหยิงสับสนมาก แต่ก็ได้ลงโทษไปตามความเป็นจริงทั้งนั้น

อรหันต์จี้กง :ผู้ที่ชอบหาทางลัดเอาตัวรอดแล้ว มักจะเจอกับการได้ไม่เท่าเสีย เพราะเหตุว่าเดินแต่ทางลัด แล้วจะมีทางลัดให้เดินได้สักเท่าไรกัน ? ชีวิตของมนุษย์มันมีความจำกัดอยู่ เหตุใดจึงไม่ทำด้วยความสะอาดบริสุทธิ์ อาศัยสติปัญญาไปใฝ่หาผลประโยชน์เมื่อมาเห็นสภาพการลงเอยของพวกนี้แล้ว แต่ละคนล้มระเนระนาดบาดแผลเต็มกาย รู้สึกว่ามันไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง จึงหวังให้ชาวโลกทั้งหลาย เมื่อได้อ่านหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" แล้ว อย่าได้ริอ่านเดินทางลัด (คือทางมิชอบด้วยศีลธรรม) มิเช่นนั้นแล้วจะมีสภาพเหมือนกับเอื้อมมือลงในรูตมเพื่อจะจับปลาไหล บางขณะในรูนั้นมิได้มีปลาไหลเลย กลับเป็นงูพิษตัวหนึ่ง ดังนั้นมิใช่แส่หาที่ตายด้วยตนเองดอกหรือ? วันนี้ท่องนรกได้เพียงเท่านี้ เนื่องจากเวลาหมดลงแล้ว เจ้าหยางเซิงเตรียมตัวกลับสำนัก

หยางเซิง :ขอขอบคุณท่านพัศดีได้ให้การอธิบายชี้แจงเราศิษย์อาจารย์ขอลาก่อนละ

พัศดี :ให้นายทหารทั้งหลายตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์

อรหันต์จี้กง :ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว

หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าสู่ร่างดังเดิม