มั่วกามจนเสียชื่อเสียงและเสียชีวิต

โดย เซียนฮั่งเจ็งหลี

    ประทับทรงวันอาทิตย์ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2533

     บทที่แล้วข้าได้แน้นถึงหนี้กามเกิดจากจิตนั้นเป็นความจริงเมื่อารมณ์ความใคร่เกิดขึ้น ต้องใช้สติยับยั้งทันที หากคิดเลยเถิดถึงขั้นคิดจะมีเพศสัมพันธ์กับฝ่ายตรงข้าม หนี้กามก็เริ่มก่อตัวแล้วบางครั้งเพื่อให้สมหวังที่จะได้ร่วมเพศกับฝ่ายตรงข้าม ไม่เพียงต้องแลกด้วยชื่อเสียง เกียรติยศ และอาจต้องเอาชีวิตเข้าเสวยด้วยคิด ๆดูแล้วไม่คุ้มกันเลย

     ฟ้ามีหยินหยาง มนุษย์มีชายหญิง ถ้าจิตเที่ยง การมีเพศสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม เป็นการสืบพันธุ์ของมนุษย์ มิใช่มามั่วกามกัน การมั่วกามนั้นจะสูญเสีย พลัง อสุจิ ธาตุปราณและอายตนะ (ภาษาจีน) ซึ่งเป็นไตรรัตน์ของคนเรา ร่างกายจะทรุดโทรมถ้ามนุษย์เราเข้าใจตรงนี้ จะทุนุถนอมร่างกายจนเองและหมั่นบำเพ็ญจิตวิญญาณจะได้กลับคืนสู่ถิ่นเดิม (นิพพาน) และก็เป็นวิถีที่ตัดกิเลสตัณหาทางเพศที่ดีที่สุด และก็ไม่ก่อหนี้กรรมด้วย และเป็นการผดุงศีลธรรมและคุณธรรมของโลก ขอให้ชาวโลกเข้าใจปัญหานี้นะ

     ข้าจะยกตัวอย่างเพื่อให้เห็นถึงคำพูดของข้า เพื่อตักเตือนตนเอง และเรื่องที่ข้าจะนำมาพูดถึงนั้น คนที่เลยวัยกลางคนยังพอจำเหตุการณ์นี้ได้ดี เพราะเป็นเรื่องจริง เพียงเอาเรื่องที่ผ่านมาแล้วมาเล่าอีกครั้งเท่านั้น เพื่อให้หนุ่มสาวในวันนี้ยึดเป็นอุทาหรณ์

     เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 31 ปีก่อน มีเสมียนหนุ่มคนหนึ่งในเมืองไถจง ฐานะทางครอบครัวอยู่ในขั้นดี และทำงานในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง สมัยนั้น คนที่สามารถทำงานในบริษัทใหญ่ได้นั้นอย่างน้อยจะต้องมีความรู้ขั้นปริญญาตรี เขาเป็นคนหนุ่มที่นับว่าโชคดี แต่เสียดายเขาไม่รู้จักประคับประคองไว้ กลับมีจิตใฝ่ต่ำเที่ยวจีบหญิงสาวทั่ว ๆ ไป

     วันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งมาหาเขาที่บริษัทเลยนัดพบกันตอนเที่ยงที่หน้าบริษัท แล้วทั้งสองก็ทอดน่องตามถนน เดินมาถึงหลุมหลบภัยแห่งหนึ่งที่สมัยญี่ปุ่นก่อสร้างไว้ เขาทั้งสองเลยอาศัยหลุมหลบภัยเป็นที่เสพสุข พอเสร็จกิจแล้วไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ฝ่ายชายไม่สามารถชักออกมาได้ เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที ก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ พอดีมีคนเข้ามาเห็นหนุ่มสาวคู่นี้กำลังร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด จึงเข้าไปใกล้จึงรู้ว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกัน จะช่วยแยกอย่างไรก็ไม่ยอมออกเลยต้องใช้ผ้าคลุมตัวทั้งสองส่งไปที่โรงพยาบาล เรื่องนี้ได้เป็นที่โจษจันไปทั่วบริษัท เพื่อน ๆร่วมงานก็ออกมาดู เลยกลายเป็นเรื่องสนุกปากในสภากาแฟ นี่แหละนะ เพื่อความสุขชั่วขณะ ต้องเสียชื่อไปตลอดชีวิต

     เมื่อหนุ่มสาวทั้งคู่ถูกส่งไปที่โรงพยาบาลเพื่อทำากรช่วยเหลือด้วยการจัดการไม่ถูกต้องหรืออย่างไรไม่ทราบ ฝ่ายหญิงรับเชื้อโรคเข้าไปและตายในที่สุด ส่วยชายหนุ่มนั้นถึงแม้บริษัทไม่ได้ไล่ออกแต่ก็ไม่มีหน้าไปทำงาน จำต้องออกจากบริษัทไปโดยปริยาย

     จากตัวอย่างนี้ ขอให้หนุ่มสาวอย่าคิดแต่หาความสุขอย่างเดียวจึงเกิดเรื่องอัปยศขึ้น นอกจากนำความอับอาย เสื่อมเสียแก่วงศ์ตระกูลแล้ว ยังทำลายอนาคตของตัวเองด้วย