เชิญชวน ให้ถนอมรักษ์ข้าวเปลือก และกระดาษอักษรฉบับชาวบ้าน

เทพเจ้าหวุนชังตรัสว่า “อย่าทิ้งขว้างกระดาษอักษร”เทพเจ้ากวนอูตรัสว่า “ควรถนอมบุญรักษ์ข้าว อย่าทำให้กระดาษอักษรเปรอะเปื้อน” ข้าพเจ้ามีความเห็นว่า ผู้สะสมกุศลมักรับสุข ผู้ถนอมรักษ์อักษรย่อมอายุยืน นี่เป็นพยานหลักฐานที่เด่นชัด ไม่ต้องสาธยายให้มากความแต่น่าเสียดายคนในสมัยนี้ มีท่าทีที่ดูแคลน เหยียบยํ่าข้าวและกระดาษอักษร ทำให้ข้าพเจ้าทนดูต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกมาเชิญชวนและตักเตือนประชาชนทุกท่าน ณ ที่นี้ ถ้าหากประโยค“สะสมกุศลมักได้สุข ถนอมรักษ์อักษรมักอายุยืน” ท่านจะไม่เชื่อ เราก็ลองมาวิเคราะห์เหตุผลข้อหนึ่งว่า ถ้าหากชาติเราไม่มีอริยปราชญ์ “ชังเจี๋ย” ผู้ประดิษฐ์อักษรจีนในโบราณในสมัยหวงตี้ ห่างจากปัจจุบันประมาณ 4,000 ปี ถึง 5,000 ปี)ประดิษฐ์อักษร เวลานี้โลกของเรามิตกอยู่ในยุคมืดมนป่าเถื่อนหรือ? ไม่มีอักษร ศาสตร์ต่างๆ จะเกิดขึ้นได้อย่างไรข่าวสารต่างๆ จะสื่อสารหรือสืบทอดได้อย่างไร ฉะนั้นเราควรใช้ท่าทีรักษ์ข้าวและกระดาษอักษร อย่างช่างรักษ์อัญมณีและทรัพย์สินเงินทอง

อนึ่ง เราดูชีวิตความเป็นอยู่ประจำวันของเราทุกวันนี้เราจะขาดข้าวสารและอักษรได้ไหม? ขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไม่ได้แน่นอน ฉะนั้นเราจะใช้ท่าทีที่ดูแคลน ทิ้งๆขว้างๆ ถือเป็นของต้อยตํ่าได้อย่างไร? ถ้าหากสินทรัพย์ของเราตกหล่น ผู้รักษ์ทรัพย์ย่อมต้องเก็บขึ้นและเสาะหากลับมา ไฉนข้าและกระดาษอักษร ซึ่งมีคุณูประการอันใหญ่หลวงแก่มนุษย์ชาติซึ่งเป็นรัตน์มณีของชีวิตมวลประชา แล้วเราจะกินทิ้งกินขว้างปล่อยปละละเลย หรือจงใจทำลาย ทำให้เลอะเทอะเสียหายได้อย่างไร โทษฐานอันนี้ สวรรค์จะอภัยให้หรือ? ข้าพเจ้าจึงตักเตือนให้สาธุชนทั้งหลาย ไม่ว่าไปแห่งหนใด หรืออยู่ในสถานะใด ควรถนอมข้าวรักษ์อักษร และแนะนำผู้ใกล้ชิด ผู้รู้จักให้ถนอมข้าวรักษ์อักษรเช่นกัน ถ้าได้รับก็จะไร้ขอบเขตเช่นกัน

เนื่องจากคนปัจจุบัน ดูแคลนและย่ำยีข้าวและอักษรยิ่งนัก จึงอดที่จะพูดแล้วพูดอีก ยํ้าแล้วยํ้าอีกมิได้ ขอให้ชาวโลกพึงสังวร”