เคล็ดวิธีสมาธิ

   ก่อนนั่งสมาธิ นักปฏิบัติควรทำจิตให้ว่างเปล่าก่อน โดยละทิ้งความยึดมั่นถือมั่น ละทิ้งกิเลสตัณหาและความคิดต่าง ๆให้หมด เวลานั่งสมาธิให้นั่งบนอาสนะ นั่งตัวตรงศีรษะตรงขั้นแรกให้คายอากาศขุ่นข้นที่อยู่ในท้องออกให้หมด จนรู้สึกทั่วร่างกายสบายจึงค่อยหุบปาก ตามองราบไปเบื้องหน้า เพ่งอยู่ที่กลางหว่างตา หายใจเข้า-ออกยาวและช้า ๆ ดังที่ว่าหายใจยาวอายุยาว หายใจสั้นอายุสั้น ให้ถือว่าร่างกายตนเองไม่ใช่กายแท้ เป็นเพียงกายเทียมที่ประกอบกันขึ้นจากธาตุดิน น้ำลม ไฟ ซึ่งที่สุดแล้วก็ต้องถูกฝังอยู่ในป่าช้า เนื้อหนังสลายเป็นลม กระดูกสลายเป็นดิน ยึดอยู่แต่ธรรม จะอยู่หรือตายช่างมัน ถ้านักปฏิบัติสามารถยึดอยู่ในความคิดนี้ ความคิดฟุ้งซ่านก็จักหมดสิ้นไป เมื่อรู้สึกว่าทั่วร่างกายบังเกิดความอบอุ่น(เริ่มเกิดความร้อน) ไม่ต้องกลัว จิตเพ่งอยู่ที่กลางหว่างตาที่เดียวสภาวะต่าง ๆ ที่ปรากฏขึ้นแต่ละคนจะไม่เหมือนกัน ถ้านั่งจนร่างกายเกิดสภาวะเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ เช่น บางครั้งกลายเป็นร่างใหญ่ ร่างเล็ก ร่างสูง ร่างเตี้ย หรือหัวโต บางครั้งหนาวบางครั้งร้อน เมื่อเกิดสภาวะเช่นนี้ไม่ต้องตกใจกลัว เพราะเกิดจากจิตปรุงแต่ง เมื่อนั่งต่อไปจนร่างกายท่อนล่างเกิดความอบอุ่นหรือร้อนขึ้นมา อันนี้เป็นไฟที่จะแปรสภาพอสุจิหรือระดูดังนั้นจึงไม่ต้องกลัว เพราะถ้าเกิดความกลัว จิตที่เพ่งอยู่ที่กลางหว่างตาก็จะเคลื่อนที่ได้ ถ้านั่งจนกระแสจิตว่างก็อย่าตื่นเต้นให้ปล่อยวาง หากทำได้ดังนี้ก็จะเข้าถึงธรรมแท้ พึงรู้ว่าการฝึกจิตนี้ ไม่ใช่ว่า 3 เดือน 5 เดือนก็สำเร็จ อย่างเร็วต้องครึ่งปีหรือ 1 ปี อย่างช้า 3 ปีจึงจะสำเร็จ ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ถ้าจิตตั้งมั่นไม่วอกแวกย่อมจะสำเร็จเอง

    นักปฏิบัติพึงเข้าใจจิตปุถุชนและจิตอริยะ จิตปุถุชนคือจิตที่เพ้อฝันตลอดเวลา เพ้อฝันแต่กิเลสตัณหาเท่านั้น ไม่มีนิ่งแม้แต่เวลาเดียว สร้างแต่บาปกรรม ให้ตนเองแบกรับ พึงรู้ว่าคนเราจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรก เป็นพุทธะโพธิสัตว์หรือเป็นผีเปรตวนเวียนในหกภูมิ ล้วนแต่ก่อเกิดจากจิตปุถุชนนี้ทั้งสิ้นดังนั้นการฝึกสมาธินี้จะต้องขจัดจิตปุถุชนทิ้งก่อน แล้วจิตแห่งธรรมก็จะปรากฏขึ้นเอง