ในเมืองฉวนโจว มีบัณฑิตคนหนึ่ง นิสัยหยิ่งยโส วันหนึ่งดื่มสุราจนเมาได้เข้าไปเที่ยวในวัด เห็นเจ้าอาวาสกำลังเทศน์อยู่ มิได้ให้การต้อนรับ บัณฑิตนั้นเกิดลุแก่โทสะ เดินเข้าไปหยิบหนังสือธรรมะบนโต๊ะขว้างทิ้งบนพื้น แล้วใช้เท้าเหยียบย่ำ ก็ยังไม่หายโกรธฉับพลันนั้นเห็นในโบสถ์มีสิงโตหินอ้าปากตั้งอยู่ เข้าใจว่าสิงโตนั้นกำลังหัวเราะเยาะเขา เลยใช้มือใช้เท้าเตะต่อในตัวสิงโตหินจนมือเท้าเลือดไหลไม่หยุด และต่อมากลายเป็นฝีร้าย เป็นอยู่เช่นนั้นหลายเดือนจนตาย
วิงวอนขอชีวิต
เสียงทอดถอนโทมนัสพ่อโคเฒ่า นั่งคุกเข่าวอนเพชฌฆาตขอชีวิต
มีดขาววับระดับคอรอชีพปลิด ในดวงจิตปวดร้าวน้ำตาริน
เคยรับใช้ไถนามานานปี ไม่เคยมีความชอบช่างลืมสิ้น
ต้องถูกฆ่าเป็นอาหารให้เขากิน ชั่วชีวินวัวควายอาหารคน