กรรมของโสเภณี

วิญญาณบาปจากนรก

    ฉันชื่อหมิงหัว แซ่หลิว เป็นคนไถจง อายุ 28 ปี ขอบพระคุณท่านพระโพธิสัตว์ที่เมตตาประทานป้ายอนุญาตให้ฉันเข้ามาในสถานธรรม ขอบพระคุณพระอาจารย์จี้กงที่เมตตาให้ฉันมีโอกาสมาเล่าประวัติ

     ฉันเกิดในครอบครัวที่ยากจนมาก ดังนั้นตั้งแต่เด็กจึงไม่ไดรับการรักษาอะไร บิดาทำงานเป็นช่างปูนก่อสร้าง ฉันมีพี่น้องสี่คนฉันเป็นพี่สาวคนโต คนที่สองเป็นชายเป็นเด็กปัญญาอ่อน อีกสองคนเป็นผู้หญิง ตอนฉันอายุ 20 ปี หลังจากมารดาถึงแก่กรรมแล้วบิดาก็ส่งน้องชายที่ปัญญาอ่อนไปอยู่ที่โร งเรียนสอนเด็กปัญญาอ่อนส่วนน้องสาวสองคนก็ส่งไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ตั้งแต่นั้นในบ้านจึงเหลือเพียงฉันกับพ่อสองคนเท่านั้น เนื่องจากฉันทนไม่ได้กับสภาพที่ยากจนเช่นนี้ ดังนั้นฉันจึงหนีออกจากบ้านไปหางานทำที่นครไทเป พูดถึงความรู้หรือประสบการณ์ ฉันไม่มีทั้งนั้น อะไรก็ทำไม่เป็น ที่แถวแหล่งโลกีย์ฉันได้รู้จักกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่มีเงินให้ฉันใช้ทุกวัน พวกเราไม่ต้องทำงานอะไร ทุกวันได้แต่สูบบุหรี่สูบกัญชาฉีดมอฟีน จนสติเคลิบเคลิ้มเมามาย ฉันไม่เคยสนใจหรือถามว่าเงินเหล่านั้นมาจากไหน ขอเพียงให้มีเงินใช้ก็พอแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเงินเหล่านั้นได้มา โดยพวกเขาเอาฉันไปขายให้กับซ่องโสเภณีภายในซ่องมีเด็กสาวอยู่สิบกว่าคน ซึ่งแต่ละคนมีภูมิหลังที่น่าสงสารมาก พวกเราถูกแม่เล้ากักบริเวณไปไหนไม่ได้ เงินที่ได้จากการรับแขกก็ถูกแม่เล้าเอาไปหมด เงินที่ได้จากการขายตัวอย่างลำบากไม่เคยได้รับเลยแม้แต่สตางค์เดียว ปรกติถ้าแสดงปฏิกิริยาอะไรยังจะต้องถูกพวกเขาข่มขู่ บางครั้งพอฉันเกิดอยากเสพยา(ลงแดง) แม่เล้าไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเท่านั้น ยังใช้ไห้พวกแมงดาเอาเชือกมามัดมือมัดเท้า และเอาผ้ามาอุดปากฉัน เหมือนทำกับหมูกับหมา แบบนี้เป็นใครก็ทนไม่ได้ ฉันพยายามจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ก็ถูกช่วยเอาไว้ทุกครั้ง ต่อมาที่ตัวฉันขึ้นฝีเป็นเม็ดๆ เต็มไปหมดทั้งปวดทั้งคันและเริ่มเน่าเป็อย มาถึงขนาดนี้ แม่เล้าไม่เพียงไม่พาฉันไปหาหมอกลับเอาฉันไปขังไว้ในห้องมืด ยังดีนี่มีรุ่นพี่ที่น่าสงสารเช่นเดียวกับฉันคนหนึ่งมาดูแล มิเช่นนั้น ทั้งตัวคงเน่าเปื่อยจนตายไม่สู้ใครรู้เป็นแน่ อยู่ในห้องมืดเจ็บปวดทรมานไปทั้งตัวสุดจะทนไหวกลางคืนนอนยังเห็นแม่ที่ตายไปแล้วและพ่อที่ยังอยู่ ฉันต้องอยู่อย่างทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจ ในตอนฉันอายุ 28 ปีนั่นเองหลังจากได้ทราบว่าตนเองป่วยเป็นโรคมะเร็งที่มดลูก เกิดคิดไม่ตกเลยกินยาฆ่าตัวตาย

     เมื่อไปถึงยมโลก ฉันต้องไปรับโทษที่นรกอาจมเป็นเวลา10 ปี เนื้อตัวของฉันแช่จนเป็อยไปหมด แล้วก็ไปรับโทษที่นรกน้ำแข็งอีก 2 ปี ฉันเพิ่งออกมาจากที่นั่นวันนี้เอง หลังจากนี้ ฉันยังต้องไปรับโทษที่อื่นอีก วันนี้ถ้าไม่ใช่สวรรค์เบื้องบนทรงเมตตาวิญญาณบาปที่มีโทษหนักอย่างฉันนี่ ไหนเลยจะมีโอกาสเข้ามาในสถานธรรม จุดประสงค์ของเบื้องบนคือจะให้ฉันเป็นบทเรียนในการเตือนสติเตือนใจชาวโลกผู้ตกอยู่ในความหลง ขอให้ทุกท่านอย่าได้เดินตามรอยฉัน ที่ใช้จ่ายเงินทองโดยไม่ทราบที่มา ทั้งยังเสพสารเสพย์ติดและเป็นโสเภณีขายตัว ฉันละอายใจที่ตอนมีชีวิตไม่ได้สร้างบุญกุศลอะไร และไม่เคยพูดเป็นกุศลอะไรด้วย แต่ท่านพระโพธิสัตว์เคยบอกกับฉันว่า ในสมัยราชวงศ์หมิง ฉันเคยใส่บาตรให้กับพระรูปหนึ่ง ด้วยกุศลนั้นจึงทำให้วันนี้ฉันมีโอกาสเข้ามาในสถานธรรม เวลามีจากัด ฉันต้องตามท่านพระโพธิสัตว์กลับยมโลกแล้ว ขอลาก่อน