แต่ปางก่อน
.... หากผู้ใดเคยมีจิตใจเมตตาอารี ได้เสียสละทั้งทรพัย์สิน
เงินทองและข้าวของต่างๆ ตลอดจนเรี่ยวแรงกำลังของตนใน
การช่วยเหลือเกื้อกูลแก่ผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากอยู่เสมอ เป็นต้นว่าเด็ก
กำพร้า คนยากคนจน คนพิการ คนชราที่ถูกทอดทิ้ง หรือคน
ที่ยากเข็ญ ถ้าได้มีส่วนช่วยเหลือเจือจุน ให้เขาได้พ้นทุกข์ก็อยู่
ในเกณฑ์ทั้งสิ้น
ในชาตินี้
.... เมื่อเกิดมาโนชาตินี้ ผู้นั้นจึงเป็นบุคคลที่มีผู้คนมาก
มายให้ความเคารพนับถืออย่างแท้จริง กล่าวได้ว่าเป็นผู้อยู่ใน
ตำแหน่งอันมีศักดิ์มีศรี อุดมไปด้วยเกียรติยศถาบรรดาศักดิ์
ผู้คนทั้งหลายล้วนรักโคร่และยกย่องกันทั่วไป มีชีวิตสมบูรณ์
พรั่งพร้อม ด้วยทั้งนี้สืบเนื่องมาจากได้ให้เกียรติผู้อื่นโดยไม่คิด
รังเกียจและดูแคลนในฐานะของเขานั่นเอง