พระพุทธเจ้า
อรหันเหลียงสุขาวดี
ยศศักดิ์ศฤงคารดุจเมฆลอย สายน้ำดอยขุนผายาววาสุสาน
อรหันต์ที่แท้ดวงราชาญาณ บัลลังก์กาญจน์เหนือราษฏร์จอมเจ้า
บำเพ็ญธรรมไม่แยกเฒ่าเยาวชน สำเร็จพุทธเซียนกมลจิตมั่นคง
ละกลางคันบารมีเก่าหมดอานิสงส์ ตกต่ำลงไร้ที่พึ่งน่าเวทนา
ปลายกัปเจ้าอสูรขับเคลื่อนลง ร้อยดรงศ์พลันฉิบหายหมื่นเคราะห์ภัย
ทะเลทุกข์ท่วมท้นรีบกลับใจ หากหลงใหลพ้นยากมหันตภัย
ข้ามาแถลงไปให้โลกรู้นา จงรีบหาที่พึ่งอย่าสายไป
ตะวันตกฟ้าทักษิษทะเลใส ฉุดช่วยภัยทุกข์เข็ญพุทธเมตตา
ทิศตกมีพุทธเจ้านามยูไล ขยับไว้ฝึกฝนพ้นเคราะห์ภัย
ยากเย็นฝึกฝนผ่านกายไม่ตักษัย สุดบูชาบัวมาศได้แสนหรรษา
พุทธเจ้าที่แท้ก็คือคน แต่ตอนนี้ไม่ใช่ แลชื่อคิดคำนึงถึงความหมาย คนได้หลุดพ้นปุถุชน เปลี่ยนกายปุถุชนสำเร็จเป็นพุทธเจ้าแล้ว ดังนั้นจึงกล่าวว่า “คนที่รูปแต่พุทธเจ้าไร้รูป” เพราะฉะนั้นเมื่อพุทธเจ้ามาไร้เงา พุทธเจ้าไปก็ไร้ร่องรอย คิชกูฏภูผาวิญญาณเป็นสภาวะที่อยู่ของพุทธเจ้า พุทธเจ้าตรัสว่า “สามพันโลกธาตุ” จะเห็นได้ว่าพุทธธรรมไร้ขอบเขตเวิ้งว้างภายในฟ้าดิน ล้วนมีอยู่ของพุทธเจ้า สดับฟังเพื่อฉุดช่วยผู้ทุกข์จะเห็นความเมตตาของพุทธเจ้า พุทธเจ้าตรัสว่า “เหตุปัจจัย 12” จะรู้ได้ว่าแม้คนสำเร็จเป็นพุทธเจ้าแล้ว พุทธเจ้าก็ไม่ลืมที่มีใจฉุดช่วยโลก ไม่ว่ายากดีมีจน ไม่แบ่งชายหญิงอ่อนแก่ กำพร้าโดดเดี่ยวหรือเป็นหม้าย พุทธเจ้าก็ล้วนมีเหตุปัจจัย
พุทธองค์ตรัสว่า “ไม่มีอัตตาไม่มีบุคคล” จะเห็นถึงใจที่จะสงเคราะห์ของพุทธเจ้า เห็นเขาจมน้ำก็เหมือนตนเองจมน้ำด้วย เห็นเขาเจ็บปวดก็เหมือนตนเองเจ็บปวดด้วย ความเมตตาของพุทธเจ้าไม่มีคนเห็นแต่ความเวทนาของคนพุทธเจ้ารู้ อาตมาอยากให้บรรดาศิษย์รวมทั้งคนทั้งหลายล้วนมีใจเวทนาด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อย่าเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวแล้วทำร้ายผู้อื่น อย่าเห็นแก่โลภกินจึงฆ่าสัตว์ตัดชีวิต อาตมาเมื่อหนึ่งพันปีก่อน เป็นราชาของคนทั่วประเทศห่วงชาติห่วงประชาชน แม้กายจะเป็นกษัตริย์ก็ไม่มีความว่างสบายสักหนึ่งวัน ขณะหนึ่งรู้สึกเฉียบพลันว่าชีวิตมีสักยาวนาน ทำไมจึงต้องหลงใหลอยู่ในยศศักดิ์ศฤงคาร ขุนเขาสายน้ำเหยียดยาวหมื่นลี้หันหลังกลับสู่ความว่าง ใสสงบสบายไม่ติดขัดอะไรแม้แต่น้อย ชีวิตคนไม่อาจหนีความตาย แต่ตายแล้วไร้ค่าดุจขนนก หรือต้นหญ้าต้นไม้ก็น่าเสียดายนัก อาตมาขอชี้หนทางบำเพ็ญ หวังว่าบรรดาศิษย์จะเข้าใจ
