เรื่องเกี่ยวกับวัชรปารมิตาสูตร

ในรัชสมัยหงจื่อแห่งราชวงศ์หมิง ที่เมืองเจียเฮง เจดีย์จิงหยูได้หักพังลงประชาชนต่างปรึกษากันมาเป็นเวลานานว่าต้องสร้างขึ้นมาใหม่ ในตอนนั้นมีภิกษุรูปหนึ่งฉายาว่าฮ้วยหลิน ถือโซ่เหล็กยาว 3 ฟุตเส้นหนึ่งเที่ยวเดินขอบริจาคทั่วไป เวลาผ่านไป 20 กว่าปี จึงสามารถสร้างเจดีย์จนเสร็จ ครั้งพอเสร็จแล้วก็รีบเข้านอนหลับตลอดกาลในเจดีย์นั่นเอง ปัจจุบันยังมีรูปเหมือนของท่านให้สักการะบูชา พระภิกษุรูปนี้เดิมทีบวชอยู่ทมี่วัดเซินเทียนในเมืองซูโจว ชอบดื่มสุราและอาหารคาวเป็นประจำ ไม่ถือศีล ไม่รักษากฏของพุทธศาสนา อยู่มาวันหนึ่งเป็นช่วงฤดูร้อน ภิกษุรูปนั้นกำลังนอนเล่นอยู่ในห้องทันใดก็มียมทูต 2 ตนเข้ามาหา แล้วก็ผูกมัดที่คอเขา ภิกษุเห็นยมทูตในมือมีบัญชีรายชื่อสิบกว่าคนรวมทั้งชื่อของเขาด้วย ภิกษุคุกเข่าลงไปขอร้องให้ปล่อยเขาสัก 7 วัน รอจนกว่าจะจับคนอื่นได้หมดแล้ว จึงจะพร้อมไปเมืองนรกด้วยยมทูตผงกศีรษะรับคำเขา         

เช้าวันรุ่งขึ้น เขาก็นำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเล่าให้ลูกศิษย์ฟัง เมื่อสั่งเสียเรื่องงานศพให้เรียบร้อย มีลูกศิษย์คนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ที่วัดจิงหยูมีอาจารย์ท่านหนึ่งมีธรรมสูงมากเขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ นั่งเรือเพียงวันเดียวก็ถึง ทำไมไม่ไปขอให้ท่านช่วย” เขาคิดในใจว่า ขืนรออยู่ในวัดนี้ก็รอแต่ความตาย สู้ไปลองดูสักครั้ง อาจมีทางรอดก็ได้ จึงรีบแต่งตัวออกเดินทาง  

       

พอถึงวัดจิงหยู พอพบหน้าอาจารย์ก็เศร้าเสียใจร้องไห้น้ำตาไหลพราก เขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์รู้พร้อมขอความช่วยเหลือ อาจารย์พูดว่า “เจดีย์ที่นี่ก็ล้มพัง ถ้าเจ้าจริงใจศรัทธา ยอมออกไปขอรับบริจาคทรัพย์มาสร้างใหม่ อาตมาก็จะสอนวิธีให้เจ้าช่วยเหลือตนเอง รับรองว่ายมทูตไม่มีทางจับเจ้า”           

เขาได้ยินเช่นนั้นทั้งดีใจทั้งตกใจ จึงคุกเข่าลงตั้งปณิธานกล่าวว่า “ถ้าหากไม่ต้องตายฉันก็ยินยอมไปหาเงินบริจาคมาก่อสร้างพุทธเจดีย์ที่หักพังใหม่” พอกล่าวปณิธานจบลง อาจารย์ก็ส่งพวงลูกประคำให้เขา พร้อมพูดว่า “เจ้าต้องไม่นอนภายใน 7 วัน ให้อยู่แต่ในห้อง แล้วตั้งใจสวดวัชรปารมิตาสูตรในพระสูตร”   “ควรรู้ว่าสถานที่นี่ เพื่อสร้างเป็นเจดีย์” เขาทำตามคำแนะนำของอาจารย์โดยไม่ออกจากห้องเลย ตั้งใจสวดตลอดเวลา         

พอผ่านมา 7 วัน ยมทูต 2 ตน ก็เข้ามายังที่อยู่ของอาจารย์ พูดกับอาจารย์ ว่า มีภิกษุรูปหนึ่งได้ถึงอายุขัยมาหลบซ่อนที่นี่ ขอท่านอำนวยความสะดวกด้วย อาจารย์พูดว่า “เขาอยู่ในห้อง พวกเธอเข้าไปจับตามสบาย” พอยมทูตจะเหยียบเข้าห้อง ก็ตกใจถอยหลังออกมาพูดว่า “ในห้องนี้ได้เห็นเจดีย์องค์หนึ่ง มีแสงฉายออกมาแสบตา ทำให้ตาของเราลืมไม่ขึ้น” ตอนนี้อาจารย์จึงพูดกับยมทูตว่า “เขาสวดคัมภีร์ที่สุดยอดแล้วก็ตั้งมหาปณิธานแรงกล้าถึงแม้จะเป็นเทพเจ้าสวรรค์ ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ พวกเจ้ากลับไปรายงานท่านยมบาลก่อน บอกว่า พระภิกษุฮ้วยหลินถูกอาจารย์ขอให้อยู่ช่วยสร้างเจดีย์บุญกุศลทางยมบาลก็ได้รับด้วย พวกเจ้าก็ไม่มีโทษ” ยมทูตทั้งสองทำอะไรไม่ได้ จึงกลับไปรายงานแก่ยมบาลโดยดี          

พระภิกษุรูปนี้ ผ่านด่านตายมาได้ ไม่กล้าปล่อยให้เวลาผ่านไป จึงได้ทำโซ่ตรวนใส่ตนเองไว้ เขาไม่กลัวความหนาวในฤดูหนาว และความร้อนในฤดูร้อน คุกเข่าอยู่ที่ชุมนุมชน เพื่อขอรับบริจาคจากมวลชน ผ่านกาลเวลาเช่นนี้ไปหลายปี จึงสร้างเจดีย์สำเร็จได้มหากุศล