พญาเต่าผู้มีเมตตา

           มีเต่าตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ จนเวลาผ่านไปหลายร้อยปี เต่าตัวนี้มีขนาดใหญ์โตมาก ผู้คนต่างพากันเรียกขานว่า“ พญาเต่า"

              ตลอดระยะเวลาอันยาวนาน พญาเต่ามุ่งมั่นบำเพ็ญคุณความดี โดยอบรมสั่งสอนบรรดาสัตว์น้ำในทะเลอยู่เสมอ อีกทั้งคอยดูแลห่วงใยในทุกข์สุขของสิ่งชีวิตทั้งหลายให้ได้อยู่กินอย่างสงบและเป็นสุข

              ท้องทะเลมหาสมุทรช่างกว้างใหญ่ ไร้ขอบเขตและลึกสุดจะหยั่ง แต่ถึงกระนั้น พญาเต่าก็เพียรแหวกว่ายไปทุกแห่ง เพื่อช่วยขจัดทุกข์บำรุงสุขแก่สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ มีบางคราวพญาเต่ามีความเหน็ดเหนื่อยเป็นที่สุด พอคลานขึ้นไปบนชายฝั่งทะเล ก็นอนพักหลับใหลอยู่ตรงนั้น...นานเป็นแรมเดือน

              ครั้งนี้ก็เช่นกัน พญาเต่านอนหลับสงบนิ่งอยู่เป็นเวลาหลายเดือน จนกระดองหลังที่ตากแดดกรำฝน และถูกฝุ่นละอองทับถม ทำให้มองดูคล้ายเนินดินแห้ง ๆ

              กระทั่งวันหนึ่ง มีกลุ่มพ่อค้าเกวียนเดินทางมาจากแดนไกล ด้วยความอ่อนล้าต่างก็มองหาที่สำหรับพักแรม ครั้นเห็นเนินดินแห้ง ๆ จึงตกลงใจหยุดพัก ปลดเชือกม้าออกจากเกวียน จากนั้นก็ช่วยกันผ่าฟืนก่อไฟ จัดแจงหุงหาอาหาร เป็นการใหญ่

              ไม่นึกเลย กองไฟกองใหญ่ที่ลุกไหม้อยู่นาน ทำให้พญาเต่าที่กำลังนอนพักอยู่อย่างสงบ ต้องสะดุ้งตื่นด้วยความปวดร้อนและเจ็บแสบ พญาเต่าอยากจะกลับลงสู่ทะเลให้เร็วที่สุด แต่ก็กลัวว่าบรรดาพ่อค้า และสัตว์ต่าง ๆทั้งม้าและวัว จะได้รับอันตราย

         พญาเต่าพยายามอดทนจนถึงที่สุด แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับสุดแสนจะทานทน พญาเต่าจึงพยายามค่อย ๆ ขยับตัวไปยังขอบทะเลบริเวณที่น้ำตื้นๆ เพื่อให้ร่างกายชุ่มชื้นจะได้บรรเทาพิษร้อนจากไฟลงบ้าง

              บรรดาพ่อค้ากาลังรับประทานอาหารอย่างเพลิดเพลิน มารู้ตัวอีกทีรอบกายมีแต่น้ำทุกด้าน...พวกเขาคิดไปว่าน้ำทะเลขึ้นปิดล้อมเสียแล้ว จึงร้องห่มร้องไห้ ตะโกนโวกเวกว่า

              " เทพยดาฟ้าดิน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดเมตตาช่วยพวกเราด้วยเถิด”

              พญาเต่าเห็นบรรดาพ่อค้าพากันเสียขวัญตื่นตระหนกก็รู้สึกสงสาร จึงโผล่ศรีษะ ขึ้นจากน้ำ แล้วพูดกับพวกเขาว่า

               “ ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบ อย่าได้ตื่นตระหนกตกใจไปเลยพวกท่านหยุดพักแรม และจุดไฟหุงหาอาหาร หลังข้าพเจ้า

              ข้าพเจ้าทนพิษความร้อนไม่ไหวจึงคลานลงมาในน้ำ เพื่อลดความเจ็บปวด ไม่ได้คิดจะทำร้ายพวกท่านเลยแม้แต่น้อย"

              บรรดาพ่อค้าได้ยินเช่นนั้น ก็โล่งใจ เวลานั้นพวกเขาทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจระคนกัน ต่างก็พร้อมใจกันสวดท่องว่า

               “ นโม พระอมิตาพุทธ...พญาเต่าผู้เปียมด้วยเมตตากรุณายิ่ง...สาธุ...สาธุ "

              พญาเต่าค่อยๆว่าย นำพาผู้คนและสัตว์ต่าง ๆ ที่แบกอยู่บนหลังกลับขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย พวกเขาต่างพากันกราบไหว้และสรรเสริญในบุญกุศลของพญาเต่าโดยถ้วนหน้า