เหยียดหยามหนังสือรับเคราะห์ร้ายสำนึกบาปจึงหายป่วย

    ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองซิงโจว มีวัดแห่งหนึ่งได้ดัดแปลงเป็นโรงเรียนประถมศึกษา ในวัดนั้นมีหนังสือสวดมนต์และหนังสือธรรมะเป็นจำนวนมาก คืนวันหนึ่ง หิมะกำลังตกหนักมีนักศึกษา 4 คนค้างแรมที่โรงเรียน 2 ใน 4 คนลุกขึ้นหยิบหนังสือทิ้งลงในเตาผิงเพื่อก่อไฟเอาความร้อน นักศึกษาอีกคนเอาหนังสือแทนฟืนใช้ต้มนน้ำล้างหน้า นักศึกษาคนที่ 4 เห็นแล้วคัดค้านเและขอร้องเพื่อน ๆ อย่าทำลายหนังสือ แต่ไม่มีใครยอมฟังคำพูดของเขา

     ต่อมานักศึกษา 2 คนแรกก็กลับไปนอนที่บ้าน คนในครอบครัวของนักศึกษา 2 คน ก็ไม่ทะนุถนอมกระดาษหนังสือเช่นกัน มักเอากระดาษหนังสือเช็ดถูโต๊ะ เก้าอี้ จนเป็นเหตุเป็นฝีทั้งครอบครัว ถึงกระนั้นพวกเขายังเอากระดาษหนังสือจุดไฟตะเกียงและเอามาใช้ปิดหน้าต่าง (โบราณจีนหน้าต่างมักใช้กระดาษขาวแทนกระจก) ในเวลาต่อมาบิดามารดาของนักศึกษาทั้งสองก็เกิดตาบอดทั้งสองข้าง คืนหนึ่งในยามวิกาลเกิดไฟไหม้บ้าน ทรัพย์สินเงินทองในบ้านไม่เพียงถูกไฟเผาผลาญจนหมดสิ้น นักศึกษาทั้งสองพร้อมบุตรชาย ก็ตายในกองไฟด้วย ส่วนนักศึกษาที่เอากระดาษหนังสือก่อไฟต้มน้ำนั้น เป็นฝีร้ายเต็มใบหน้า เป็นอยู่เช่นนั้นหลายปีทนทุกข์ทรมานมาก แล้วก็มาสำนึกบาป จึงสาบานว่าต่อนี้ไปจะเทิดทูนหนังสือให้ดีที่สุด ฝีร้ายเลยค่อย ๆ หายเป็นปกติ ส่วนนักศึกษาที่คัดค้านห้ามปรามเมื่อแต่งงานแล้ว ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข และก็เทิดทูนกระดาษหนังสือตลอดชีวิต