ต่งเมี่ยวเจินป่วยหนัก ยังขอร้องสามีและพ่อแม่สามี สวด ออนีทอฮุก

    วุนจิ้งเหวิน บัณฑิตในอำเภอไคฟง มณฑลเหอหนาน ภรรยาชื่อต่งเมี่ยวเจิน ถือศีลกินเจตั้งแต่ยังเยาว์วัย ชอบทำบุญสุนทาน กตัญญูต่อบิดามารดาของสามี และเคารพยกย่องสามี ขยันงานบ้าน นิสัยสงบเสงี่ยม วันหนึ่งต่งเมี่ยวเจินป่วยหนัก วุนเจิ้งเหวินไปตามแพทย์มาทำการรักษา แล้วพูดกับจิ้งเหวินว่า ภรรยาของท่านทานเจมาตั้งแต่เด็ก หากจะให้หายควรใช้ไก่ขาวเนื้อ (ภาษาจีน) ต้มกับยาจีน จึงจะมีประสิทธิภาพ ปัญหาอยู่ที่ว่าภรรยาของท่านยอมกินของคาวไหม ถ้าไม่ยอม หมอเองก็ไม่กล้าเขียนใบสั่งยา และก็ยากต่อการเยียวยาด้วย

     วุนจิ้งเหวินพูดกับภรรยาว่า หมอแนะว่าถ้าต้องการหายป่วยต้องเอาไก่ขาวกับ (ภาษาจีน) ต้มกับยาจีน เธอก็ลองดูนะ ต่งเมียวเจินตอบว่า “ข้ากรรมหนัก ยังจะมาเพิ่มกรรมอีกหรือชีวิตเขาก็ชีวิต ชีวิตข้าก็ชีวิต ข้าไม่ยอมทานเด็ดขาด อีกทั้งการตายเรื่องเล็ก เลิกทานเจเรื่องใหญ่ ข้ายอมตายดีกว่า”

     วุนจิ้งเหวินพูดอีกว่า “ถ้าไม่เช่นนั้น เจ็บป่วยนี้ยากต่อการเยียวยานะ รอให้หายป่วยแล้ว ค่อยมาทานเจใหม่ก็ได้”   ภรรยาบอกว่า “ท่านพูดผิดแล้ว ให้เลิกกินเจแล้วมากินใหม่เสมือนหนึ่งชามที่แตกแล้ว จะต่ออย่างไรก็ไม่เหมือนเดิม ข้าไม่ยอมเด็ดขาด” จิ้งเหวินเห็นภรรยาไม่ยอมทานเนื้อสัตว์ รู้สึกผิดหวังและไม่สบายใจ

     เมื่อเมี่ยวเจินมีอาการเจ็บมาก ก็จะสวดออนีทอฮุก ป่วยเช่นนี้ยืดเยื้อมา 2 ปี สะสมบุญบารมีพอ จะเห็นทิวทัศน์อันสวยงามในแดนสุขาวดี จึงได้ขอร้องบิดามารดาของสามีและสามี ควรถือศีลกินเจเร็วๆ และสวดนำโมออนีทอฮุก ข้าจะขอลา และจะไปจุติในแดนสุขาวดีแล้ว พูดจบก็เห็นดอกบัวใหญ่เท่าวงล้อรถ ต่งเมี่ยวเจินขึ้นนั่งบนดอกบัวและละสังขารไว้ในโลกมนุษย์ไปสู่แดนสุขาวดีทันที