เคราะห์ภัยจากกรรม

เคราะห์ภัยความทุกข์ร้อน คือเก่าก่อนกรรมน้อยใหญ่ ดั่งยืมของลืมคืนไปคืนหมดแล้วก็สบาย ทั้งไม่ให้เอาเปรียบคน

เคราะห์อาจเกิดจากตน สะเพร่าจนต้องยืนมีอยู่ เมื่อความพลั้งมาเป็นครู ถึงล่วงแล้วให้เหลียวดู เหมือนเคราะห์รู้พลอยสิ้นไป

แค้นกู้คืนมิซา ภาพธรรมดา คนทุกข์ยามพ่าย ปล่อยวางโล่งใจ เมื่อจะแก้ไขมิพ้อโชคชะตา เคราะห์ร้ายลงร้อน โทษสุดคณา จิตดังแสง เย็นมันคงพร้อมฝ่า ย่อมคลายร้ายกลับดีชื่อเพลง เคราะห์ร้ายกลายดี

ใช้ทำนอง เพลงพบรัก

ทุกๆ คนมีเคราะห์ภัยซึ่งเกิดจากกรรม กรรมคือการกระทำ ถ้าทำดีก็เป็นคนที่มีเคราะห์ดี ทำไม่ดีก็เป็นคนที่เคราะห์ร้าย ศิษย์อยากเคราะห์ร้าย หรือเคราะห์ดี แล้วเราส่งเคราะห์หรือเคราะห์ดีให้ผู้อื่นเราต้องขยันส่งเคราะห์ดีไปให้ผู้อื่นถึงจะได้รับผลดีตอบ ถ้าเราเปิดไฟให้คนอื่นเราก็สว่าง ถ้าเราไม่เปิดไฟให้คนอื่นเพราะเราตระหนี่ถี่เหนียวก็ไม่มีใครได้รับความสว่าง เมื่อเราช่วยเหลือผู้อื่น ผู้อื่นก็จะช่วยเราเป็นการไม่เอาเปรียบกัน เวลาช่วยผู้อื่นแล้วจำเป็นต้องได้รับผลดีตอบมาไหม (ไม่จำเป็น) ถ้าเราช่วยเขา แต่เขาให้ร้ายเรา เราต้องรูกวางเฉยเพราะว่าที่เราให้ไปเราไม่ต้องการผลตอบแทน หากเราไม่ได้ผลตอบแทนแล้วเสียใจ แสดงว่าเราหวัง ฉะนั้น จึงไม่ควรที่จะหวังอะไรเลยความหวังนั้นมีไว้สำหรับหวังกับตัวเองเท่านั้นไม่สามารถหวังกับผู้อื่นได้บางคนวาดหวังไว้สวยงาม แต่ไปวาดให้กับคนอื่น พอเขาไม่ทำเราก็รู้สึกเสียใจ แล้วก็ต่อว่า และเปลี่ยนความวาดหวังอันนี้ให้กลายเป็นความแค้นแค้นก็ต้องชำระ ถ้ามัวแต่ชำระ ก็จะเป็นเส้นที่ก่อนว่า “แค้นกู้คืนมิซา”เมื่อเราแค้นเราก็ต้องกู้คืนไม่ซา ใปหรือไม่

การที่ศิษย์ได้รับเคราะห์ภัย อย่าหนี เพราะยิ่งวิ่งหนีเคราะห์ก็ยิ่งวิ่งตาม หันหน้าไปสู้กับความจริง ยอมรับเคราะห์กรรมนั้นเข้ามาสู่ตนหมดแล้วจะได้หมดกันดีหรือไม่ ศิษย์ไปตีเขาไว้ไม่ให้เขามาตีคืนได้หรือร่างกายเราแก่เฒ่าชราแล้วจะห้ามไม่ให้ป่วยไข้ได้หรือ มีแต่สิ่งเดียวที่มีค่าที่สุด คือก่อนที่เราจะเสียชีวิต ทำทุกเวลาทุกนาทีให้มีคุณค่า หนึ่งวันที่เราสั่งสมความดีทำสิ่งที่มีประโยชน์ ก็คือหนึ่งวันที่มีค่า สองวันที่เราสร้างความดีทำสิ่งที่มีประโยชน์ ชีวิตเราก็มีค่า หากว่าทุกวันไม่สร้างคุณงามความดีใดๆเลยปล่อยชีวิตผ่านไปวันๆถึงแม้มีอายุอยู่ร้อยปีก็เป็นร้อยปีที่ไม่มีค่าใช่หรือไม่

เคราะห์ภัย ความทุกข์ยากต่างๆ ได้ทวีสูงขึ้น การทดสอบต่างๆนานา วิ่งเข้าใส่ผู้บำเพ็ญแล้ว แต่อย่าเข้าใจผิด บางสิ่งเป็นเคราะห์กรรมส่วนตัว อย่าเหมาว่าเป็นการทดสอบเสียหมด หากว่าศิษย์เป็นคนจริง ศิษย์จะได้มีโอกาสเป็นพุทธะในวันข้างหน้า อย่าขอให้เคราะห์ร้ายเบา ยิ่งหนัก ยิ่งทวี ยิ่งทดสอบคนเท่าไร ศิษย์จะเหลือกิเลสน้อยลงผู้เคราะห์ร้ายที่เข้ามาจะทำให้เรากลายเป็นพุทธะได้เร็วขึ้น ถ้าศิษย์ทำได้เป็นพุทธะเดินดินเหมือนอาจารย์ก็ดี มีชีวิตอยู่ แต่อยู่อย่างพุทธะ หากว่ายังใช่อายตนะ ตา หู ปาก มาก ก็ไปพยายามบำเพ็ญหน่อยนะ

พระอาจารย์จี้กง

พุทธสถานผูถี อ.เมือง จ.พิษณุโลก

8 พฤศจิกายน 2541

 

ทุกวันนี้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายมากศิษย์กลัวไหม ศิษย์เชื่อไหมว่าตัวเราเองเป็นผู้ที่โชคดี บนโลกใบเดียวกันนี้มีหลายประเทศที่เกิดเหตุการณ์วุ่นวาย แต่ศิษย์ได้เกิดอยู่ในประเทศที่ร่มเย็นถือว่าโชคดีมากในจักรวาลอันกว้างไกลพิภพหลายพิภพที่เกิดขึ้นมีทั้งสามภูมิ คือ เทวดามนุษย์ และผีนรก แต่ศิษย์ได้มีโอกาสเกิดเป็นมนุษย์ถือว่าโชคดีไหมในสังคมยังมีคนที่พิการ มีคนที่ทุกข์ยาก แต่ศิษย์ได้เกิดมามีองค์ประกอบครบสมบูรณ์ถือว่าโชคดีไหม (โชคดี) แล้วศิษย์ยังจะใส่ใจกับเรื่องหน้าตาว่าจะสวยหรือไม่สวยไหม เพียงเท่านี้เราก็ควรจะพอใจกับสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว หากเกิดมาเป็นคนหน้าตาดีครอบครัวดี ยิ่งถือว่าโชคดีขึ้นอีก ฉะนั้น เราควรจะถนอมรักษาโชควาสนาของเราไว้ด้วยการทำอย่างไร (ทำความดี เร่งปฏิบัติธรรม ช่วยคนที่ยังไม่รู้ถึงธรรมะ) คนไทยรู้จักคำว่า ทำความดี มานานแล้ว แต่ตั้งแต่เล็กจนโตมา ศิษย์ทำความดีพอหรือยัง และความดีที่เคยทำไปนั้นได้ทำจริงๆ หรือยัง (ยัง)แสดงว่าศิษย์ยังทำความดีได้ไม่ถึงความดี ฉะนั้น ตอนนี้ควรทำความดีให้ถึงความดีไหม (ควร) แล้วทำอย่างไรจึงจะเรียกว่าทำความดีได้ถึงความดี ก็คือ จะต้องทำความดีด้วยจิตใจบริสุทธิ์ ส่วนใหญ่ก็ยังคงคิดเล็กคิดน้อย คิดเรื่อยเปี่อย คิดฟุ้งซ่าน คิดไร้สาระ และบางครั้งก็ยังคิดหวังผลด้วย ทั้งๆ ที่รู้กันว่าการทำความดีที่แท้จริงนั้นไม่มีผลตอบแทนกลับมาเป็นรูปธรรม หากเราทำบุญไป 10 บาท แล้วหวังให้เงินกลับมา 100 บาทได้ไหม ถ้าเราทำบุญแล้วยังหวังผลตอบแทน แม้แต่เพียงบาทเดียวก็ถือว่าเป็นการทำบุญที่หวังผล

วันนี้ฟ้าผ่าลงมาน่ากลัวไหม วันนี้ฟ้าผ่าลงมาบอกน่ากลัว แล้ววันหน้าลงไปอยู่ในนรก ทั้งฟ้าผ่าฟ้าร้อง พิโรธคนชั่วทั้งหลาย ถามว่าน่ากลัวกว่านี้ไหม คนบนโลกนี้มีทั้งดีและชั่ว คนในนรกน่ากลัวกว่านี้ ฉะนั้น วันนี้เราอยู่บนโลกไม่ต้องกลัวฟ้าผ่า ถ้าหากเราถือว่าเราเป็นคนไม่ดีวันหน้าก็ไปรวมกับพวกเดียวกันในนรก แล้ววันนั้นอาจจะมีฟ้าผ่าฟ้าร้องตอนที่เขากำลังเคี่ยวอยู่ก็ได้ ตอนนี้อยู่บนโลกทั้งดีทั้งชั่วยังบอกน่ากลัว อย่างนี้เราช่วยคนบนโลกด้วยกัน วันหน้าเราก็ต้องไปช่วยคนที่อยู่ในนรกด้วยดีหรือไม่ดี แต่อย่าลืมว่าช่วงเวลาที่ฝนตกนั้นมีไม่นาน เวลาที่ธรรมะแพร่ไปก็ไม่ใช่จะยืนยาว ฉะนั้น จงรู้จักช่วยคนเท่าที่เราช่วยได้ เวลาเราช่วยไม่ได้แล้วเราจะได้ไม่รู้สึกละอาย ดีไหม

ตั้งแต่โบราณกาลมา มีคนถูกฟ้าผ่าตายเป็นจำนวนมาก คน เหล่านั้นล้วนมีกรรมในชาติเก่า หรือชาติปัจจุบัน ที่เขาทำไม่ดี หวังว่าศิษย์ของอาจารย์จะไม่เผลอไปทำกรรมที่ชั่วหนักขนาดนั้น

พระอาจารย์จี้กง

พุทธสถานจือเจวี้ย จ.สงขลา

1 1 เมษายน 2542