ผู้ใหญ่เด็กมีระเบียบ

เจ้าหลักเมืองซินเต็ก

พี่น้องมีอันดับแบ่งชัดเจน

เคารพเป็นให้ที่นั่งมิตรไมตรี

คนยกย่องระเบียบสังคมพึงมี

อารยะดูแคลนคนที่ไร้ระเบียบ

เฒ่าเด็กมีมารยาทเมตตาใจ

ความรักให้ญาติหรืออื่นสันติภาพ

รับได้ถึงที่ไหนวิวดังภาพ

ไม่ทำบาปสุขร่าเริงผ่านชีวิต

 

                คนเกิดมาในโลกก็มีอันดับอ่อนแก่แบ่งได้ชัด มีทั้งผู้ดีไพล่ต่างเคารพผ่อนปรนซึ่งกันและกัน สังคมประเทศชาติที่ติดต่อคบค้ากันตามความเหมาะสม

                สำหรับผู้ใหญ่ที่ถูกยกย่องอย่างเช่นพี่ป้าน้าอาเพื่อนพ้องเป็นต้นหากมีอายุมากกว่าตนก็ต้องมีมารยาทให้ความเคารพนับถือ คนทั้งโลกส่วนเป็นพี่ป้าน้าอา หาใช่มีเพียงแต่คนในครอบครัวเท่านั้น ดังนั้นจึงว่า "ฉันแก่ก็แก่กับผู้อื่น เป็นผู้ใหญ่ก็เป็นผู้ใหญ่กับผู้อื่น” มีกิริยาน่านับถือสวยงาม เพื่อเหมาะเป็นครูแก่คนรุ่นหลัง ผู้ให้เคารพเป็นผู้เข้าใจในระเบียบคือผู้มีมารยาท

                สำหรับผู้เยาว์ ถือเป็นรุ่นหลังเหมือนลูกหลาน คนที่มีอายุน้อยกว่า ก็ให้แนะนำ สอนให้เข้าใจให้เห็นหลัก เป็นการเปิดปัญญาเจริญความรู้เด็กแสดงให้รู้จักมีมารยาท ใจก็ให้ความเอ็นดูอ่อนโยนต่อผู้เยาว์ ลูกของชาวบ้านก็เหมือนลูกของตน จึงกล่าวว่า“ ฉันเยาว์ก็เยาว์แก่ผู้อื่น”

                ผู้เฒ่ามีความสุขผู้น้อยมีจิตใจ ก็ไม่เคยหายฟ้าดินที่ให้กำเนิดผู้ใหญ่เด็กมีระเบียบมารยาทก็จะไม่เสียหลักจริยธรรม อริยเจ้าผู้สร้างหลักจรรยาก็ต้องการให้พ่อลูกมีความสนิทกัน เจ้านายกับลูกน้องมีสัจจะ สามีภรรยามีความต่าง ผู้ใหญ่เด็กมีระเบียบ เป็นการสอนหลักจริยธรรมจึงต้องอาศัยการปฏิบัติระเบียบจรรยาบรรณ มนุษย์จึงจะไม่มีคำว่าเสียใจ ทั้งยังเป็นการปกครองประเทศให้มีระเบียบวินัยกลอนว่า “มนุษย์หากไร้สัจจะไม่ตายอยู่ไปทำไม ผู้ใหญ่เด็กต้องมีมารยาท ไม่อาจทำลายได้เข้าใจไว้”ไฉนเลยชาวโลกจึงไม่รู้วิถีจริยธรรมจึงทำไพร่ไม่เคารพ เป็นผู้ใหญ่เหลวไหลต่อเด็ก ไร้จริยธรรมฝืนสัจจะสังคมเดิมจนแทบไม่ต่างอะไรจากสัตว์เดรัจฉาน ! ผู้ดีที่ปกครองชาติต้องเร่งฟี้นฟูจริยธรรม จะได้ไม่อายว่าเป็นโลกวัฒนธรรมเจริญ

กลอน :

 ดีไพล่อยู่ที่มารยาท       โอวาทอริยคติพจน์

วัฒนธรรมงามมรดก     มหาสัจจะเปิดใจหลง

ไม่สงบฝืนสัจจะ          ปฏิบัติธรรมทางเก่าตรง

ถือว่าผู้รู้ธรรมหลัก        ฝืนครูจิตธรรมสูญ