มีดฆ่าควายตัดลิ้น

     ที่มณฑล เจียง  ซู  ในสมัยก่อน ชายคนหนึ่งแซ่  ซี  มีอาชีพเป็นพ่อค้าเนื้อควาย ทุก ๆ ครั้งก่อนที่จะลงมือฆ่า  เขาจะเอามีดตัดเอาลิ้นควายออกมาก่อน   แม้ว่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเมื่อถูกตัดลิ้นจะส่งเสียงร้องอย่างเวทนาสักเพียงใดก็ตาม    นายเพชร ฆาตผู้โหดเหี้ยมก็ไม่เคยมีใจสงสารเลยจนนิดเดียว    หลังจากที่ฆ่าควายเสร็จแล้ว  นายซีก็จะนำเอาลิ้นควายกลับไปกินเป็นของแกล้มเหล้า  เขาคิดแต่ว่ารสชาติของลิ้นควายตุ๋น  มันช่างเอร็ดอร่อยเสียเหลือเกิน   อยู่มาวันหนึ่ง   หลังจากเสร็จภารกิจแล้วเขาได้นำเอามีดฆ่าควายไปเก็บไว้หลังขอบประตู   ดังเช่นที่เขาปฏิบัติอยู่เป็นประจำ     สักประเดี๋ยวหนึ่งนาย ซี ก็ได้ยินเสียงหนูกำลังวิ่งไล่กัดกันอยู่บนขอบประตู   เขาจึงแหงนหน้าขึ้นส่องดู   ขณะนั้นเองหนูเจ้ากรรมได้เบียดเอามีดที่วางไว้   ตกลงมาเชือดลิ้นของนายซีขาดทันที!  นักฆ่าควายร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส  ล้มลงดิ้นทุรนทุรายไปมาจนกระทั่งขาดใจตาย    

         เฮ้อ!.....น่าอนาถใจ  ทำอย่างไรไว้ก็ต้องตายอย่างนั้น    ตลอดชีวิตฆ่าสัตว์ให้ตายอย่างทุกข์ทรมานเป็นอาจิณ  ตัดลิ้นของเขาเพื่อให้อร่อยลิ้นตัวเอง  ผลสุดท้ายหารู้ไม่ว่าตัวเองมาถูกตัดลิ้นจนตายด้วยมีดเล่มเดียวกัน

         พิจารณาดูให้ดีมันก็คือ       กฎแห่งกรรม  นั่นเอง   เรื่องเช่นนี้ไม่ใช่พูดโดยไร้เหตุผล  มองดูอย่างผิวเผิน  เหมือนไม่น่าเป็นไปได้แท้ที่จริง  มันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน