ในรัชสมัยของกษัตริย์ ถัง เกา จู่ ชาวนาคนหนึ่งเป็นคนมีจิตใจโหดเหี้ยมมาก วันหนึ่งขณะที่เขากำลังทำนาอยู่ มีควายของเพื่อนบ้านใกล้เคียงเดินเข้ามาเหยียบถูกต้นข้าวในนาของเขา ชายผู้เป็นเจ้าชองโมโหมากเพราะคิดว่ามันจะมากินรวงข้าว เขาจับหัวควายไว้ใช้เชือกมัดลิ้นของมัน แล้วกระชากอย่างแรงจนลิ้นขาดออกมา ควายที่น่าสงสารปากเต็มไปด้วยเลือดซึ่งไหลไม่ยอมหยุด เจ็บปวดแสนสาหัส ชาวบ้านที่ผ่านมาพบเห็นต่างเวทนาสัตว์ที่ไร้เดียงสา บางคนก็สาปแช่งวิพากวิจารณ์ว่า “เพียงข้าวไม่กี่รวง ยังทำกันถึงขนาดนี้เชียวหรือ?” “ต่อสัตว์ผู้มีพระคุณ ทำไมไม่คิดถึงบ้าง เป็นคนแท้ ๆ ทำใมจิตใจมันถึงโหดเหี้ยมผิดมนุษย์อย่างนี้?” ต่อมาไม่นานชาวนาผู้นี้ก็ได้แต่งงาน ภรรยาของเขาได้ให้กำเนิดลูกชายที่น่ารัก น่าเอ็นดู แต่อนิจจา!...ลูกชายทั้งสามคนเป็นใบ้พูดไม่ได้ตั้งแต่เกิด ชาวบ้านต่างพูดเสียงเดียวกันว่า “เป็นเพราะพ่อของเขาเป็นคนโหดเหี้ยม ลูก ๆ จึงต้องพลอยรับกรรมไปด้วย”