แค่พริบตาก็ตายได้

     ที่มณฑล   ฝู่เจี่ยน  มีผู้ใหญ่บ้านคนหนึ่งเป็นคนดีมีศีลธรรมเขาไม่กินเนื้อสัตว์ใด ๆ เลย  แต่ภรรยาของเขาช่างตรงกันข้ามราวกับสีขาวกับสีดำ   เพราะนางมีนิสัยชอบฆ่าสัตว์ชอบกินแต่เนื้อสัตว์เป็นประจำ       อยู่มาปีหนึ่ง   ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านตั้งใจจะจัดงานครบรอบวันเกิดของตน   นางจึงสั่งให้พ่อค้านำเอา  หมู  แพะ  เป็ด  ไก่  มาขังกรงไว้  เพื่อฆ่าเป็นอาหารเลี้ยงเพื่อนฝูงในวันรุ่งขึ้น      เมื่อผู้ใหญ่บ้านกลับมาถึงเห็นสัตว์มากมายถูกกักขัง ต่างยื่นคอออกจากกรงส่งเสียงร้องดังระงม   เขารู้สึกสงสารจับใจจึงเข้าไปพูดจาขอร้องให้ละเว้นชีวิตสัตว์เหล่านั้นเสีย   แต่ภรรยาผู้มีจิตใจหยาบกระด้างกลับปฏิเสธอย่างแข็งกร้าว

         ตกกลางดึกคืนนั้น   ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านก็ฝันไปว่านางเดินเข้าไปในห้องครัวเห็นพ่อครัวกำลังจะฆ่าหมูแล้วฉับพลันทันใดเพียงแค่กระพริบตา  จิตวิญญาณของนางก็ถูกดึงเข้าสิงอยู่ในตัวหมูอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้   พ่อครัวจับหัวหมูแล้วเอามีดที่คมกริบเชือดคอทันที  เลือดสดๆ ไหลออก มาทันที    วิญญาณของนางในร่างหมูดิ้นทุรนทุรายร้องอย่างเจ็บปวดจนสุดเสียงแต่คนทำครัวทั้งหลายกลับมองไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงของนางเลย   มิหนำซ้ำยังเอาน้ำเดือดมาเทราดจนทั่วตัวแล้วลอกหนังแล่เนื้อสับกระดูกเป็นชิ้น ๆ  

  ทุกครั้งที่มีดสับลงบนก้อนเนื้อและกระดูก   มันช่างเจ็บปวดทรมานสุดจะบรรยาย  จนหมูทั้งตัวถูกสับจนหมดแล้วจิตวิญญาณของภรรยาผู้ใหญ่บ้านก็ยังไปไหนไม่ได้        พอนางกระพริบตาก็ถูกจับเข้าไปอยู่ในตัวแพะ  ไก่  เป็ด ฯลฯ   เป็นดังนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระทั่งสัตว์ทั้งหมดถูกฆ่าไม่เหลือ   ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านก็ตกใจตื่นขึ้นใบหน้าซีดเผือดตัวเย็นเฉียบเหงื่อโทรมกายแล้วตะโกนร้องโวยวายว่า “ ไม่น่าทำแบบนี้เลย ! ไม่น่าทำแบบนี้เลย !”    ในงานครบรอบวันเกิดปีนั้นนางจะงดเลี้ยงโต๊ะฉลองหลังจากนั้นแล้วภรรยาของผู้ใหญ่บ้านก็เปลี่ยนไป  และหันมากินเจตามสามีไปจนตลอดชีวิต