มโนธรรมของเจ้าดำ

    หนังสือพิมพ์ "ชิงเจียงพูซวิ่น" ฉบับประจำวันที่สาม เดือนสิงหาคม เมื่อเร็วๆ  นี้ได้รายงานข่าวคดีอาชญากรรมเหี้ยมโหดรายหนึ่ง ซึ่งเกิดขึ้นที่หมู่บ้านสกุลจวง ทางเหนือของอำเภอก้วนอี้ แต่ที่ทำให้หนังสือพิมพ์ฉบับวันนั้นขายดี มีผู้สนใจวิพากษ์วิจารณ์กันมาก กลับไม่ใช่เหตุแห่งอาชญากรรมนั้น แต่เป็นเรื่องของสุนัขตัวหนึ่งที่นำไปพบเหตุแห่งอาชกรรม สุนัขเป็นสัตว์ที่ได้ชื่อว่ากตัญญูรู้คุณที่สุด ในบรรดาสัตว์ทั้งหลาย แม้ได้รับการเลี้ยงด้วยเศษอาหารเพียงมื้อเดียว หรือแม้เจ้าของจะทอดทิ้ง เตะตีอย่างไร สุนัขก็จะไม่เนรคุณ หรือจากไป ไม่ว่าเจ้าของจะยากจนเข็ญใจ ให้มันต้องอดมื้อกินมื้ออย่างไร มันก็ยังคงจงรักภักดีไม่เปลี่ยนแปลง เช่นเดียวกับเจ้าดำตัวนี้

      เจ้าดำเป็นสุนัขของชาวนายากจนคนหนึ่ง เขาแซ่ซุน ตาซุนมีที่ทำกินเพียงหยิบมือ  ความเป็นอยู่จึงค่อนข้างฝืดเคือง เจ้าดำเป็นสุนัขที่ตาซุนเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก บัดนี้มันเป็นหนุ่มใหญ่ที่อ้วนท้วนแข็งแรง มันรู้ว่าตาซุนแร้นแค้นไม่พอกิน ฉะนั้นในเวลากลางวันมันจึงออกไปหากินแถวตลาด เสร็จแล้วก็กลับมาเฝ้าบ้านไม่ต้องเป็นภาระให้ตาซุนต้องเป็นห่วงเลี้ยงดูมันเลย

     วันหนึ่ง เจ้าดำกลับมาจากหากินในตลาด ปากก็คาบอุ้งตีนหมูมาด้วยชิ้นใหญ่ มันแสดงอาการดีใจ  วิ่งกระดิกหางมาแต่ไกล เจ้าดำยื่นปากส่งอุ้งตีนหมูชิ้นนั้นให้ตาซุน มันกระดิกหางทำท่าส่ายหัวก้มๆ เงยๆ ร้องหงิงๆ อย่างมีความสุขแล้วดีใจที่สามารถนำเอาอาหารกลับมาฝากเจ้าของได้ ตาซุนไม่เคยได้ลิ้มรสเนื้อหมูมานาน จนเกือบลืมเสียแล้ว พอเห็นเจ้าดำได้อุ้งตีนหมูมาให้ก็ดีใจจนลืมตัว ไม่ทันได้คิดว่าเจ้าดำได้อุ้งตีนหมูมาอย่างไร จะไปขโมยคาบของใครมาหรือเปล่า แกมือไม้สั่นรีบติดไฟต้มอุ้งตีนหมูเป็นอาหารทันที

      วันรุ่งขึ้น ชายเพื่อนบ้านแซ่หลี่ก็ตามมาทวงอุ้งตีนหมูถึงบ้าน ตาซุนเป็นคนซื่อ  ถูกซักไซร้อยู่พักเดียวก็ถูกจับได้ นายหลี่โมโหจนเลือดขึ้นหน้า พาพรรคพวกมาล่าตัวเจ้าดำไปทันที พวกเขาช่วยกันจับมันผูกโยงไว้กับต้นไม้ ใช้ไม้ไผ่กระหน่ำลงบนตัวเจ้าดำอย่างไม่ปราณี และโดยไม่ต้องนับครั้ง เจ้าดำดิ้นรนโยนตัวต่องแต่ง ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แต่นายหลี่และพรรคพวกก็ยังมิหนำใจไม่ยอมรามือแม้แต่น้อย ดูท่าทีเหมือนจะตีให้เจ้าดำเนื้อแหลกตายไปตรงนั้นทีเดียว ตาซุน ได้แต่เจ็บปวดรวดร้าวไปกับเสียงร้องของเจ้าดำ เขาช่วยอะไรมันไม่ได้ เขารู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตู นี่คือผลของความโลภมาก อยากกินเพียงชั่ววูบของเขาแท้ๆ เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของเจ้าดำ ดังก้องไปไกล จนเข้าหูพ่อค้าเศรษฐีคนหนึ่งที่เพิ่งเดินทางผ่านมา เขาเกิดความสงสารจับใจ จึงเดินเข้ามาถามไถ่ เมื่อได้รู้ว่าเหตุเพราะอุ้งตีนหมูเพียงชิ้นเดียว เขาจึงพูดกับนายหลี่ว่า "อุ้งตีนหมูชิ้นนั้น นึกว่าข้าพเจ้าซื้อไว้ก็แล้วกันนะ" ว่าแล้ว พ่อค้าเศรษฐีก็หยิบห่อเงินออกมาจากพกหยิบเหรียญเงินสองเหรียญออกมาส่งให้นายหลี่ พร้อมกับขอร้องให้เขาปล่อยเจ้าดำออกไปทันที

     นายหลี่นัยน์ตาวาวเมื่อเห็นเงินสองเหรียญ ยิ่งวาวมากขึ้นอีกเมื่อเห็นเงินในห่อพกนั้นเต็มเพียบ  ความชั่วร้ายในสันดานของเขาฮึกเหิมขึ้นอีกทันที ขณะนั้นเป็นเวลาใกล้พลบ ท้องฟ้าเริ่มขมุกขมัว นายหลี่จึงทำทีพูดกับพ่อค้าอย่างจริงใจว่า

     "หากท่านจะเดินทางต่อไปกลางค่ำกลางคืนอย่างนี้มีแต่ความไม่สะดวก หมู่นี้โจรผู้ร้ายก็ชุกชุม ข้าพเจ้าเกรงว่าท่านจะได้รับอันตราย ที่บ้านของข้าพเจ้าอยู่สบายไม่มีใครวุ่นวาย คืนนี้ท่านจงไปพักอยู่กับข้าพเจ้าเสียที่บ้านจะดีกว่า พรุ่งนี้เช้าจึงค่อยเดินทางต่อไป จะไม่ดีกว่าหรือ"

     พ่อค้าฟังดูมีเหตุมีผล อีกทั้งท่าทีของนายหลี่ก็ดูจริงใจจึงตอบตกลง ค่ำวันนั้น  นายหลี่จัดสุราอาหารมาเลี้ยงดูพ่อค้าเศรษฐี เต็มที่คะยั้นคะยอให้ดื่มเหล้าหลายจอก จนในที่สุดพ่อค้าเศรษฐีก็เมาฟุบอยู่คาโต๊ะนั่นเอง นายหลี่เห็นเป็นโอกาส จึงใช้เชือกที่ผูกโยงเจ้าดำเมื่อบ่ายนี้รัดคอพ่อค้าจนถึงแก่ความตาย แล้วจัดการตัดคอแขนขา ลำตัวของพ่อค้าออกเป็นส่วนๆ อัดใส่ในไหหลายใบ นำไปฝังดินไว้ใต้เตียงนอน เพื่อซุกซ่อนหลักฐาน นายหลี่ดีใจที่ได้เงินจำนวนไม่น้อยจากพ่อค้าผู้ตายอีกทั้งการตายของพ่อค้าก็ไม่มีใครรู้เห็นเลย

      แต่เขาหารู้ไม่ว่า หลังพุ่มไม้นอกบ้านของเขานั้นมีดวงตาสีเขียวคู่หนึ่งจ้องมาทางประตูบ้านของเขาอยู่ตลอดเวลา นัยน์ตาของเจ้าดำนั่นเอง เจ้าดำไม่ลืมพระคุณที่พ่อค้าได้ช่วยชีวิตมันไว้ ด้วยสัญชาตญาณของมัน มันรู้ว่าใครเป็นคนดี คนร้าย เมื่อพ่อค้าถูกหลอกให้เดินตามนายหลี่มา มันจึงแอบเดินตามหลังมาด้วยความเป็นห่วง แล้วหมอบเฝ้ามองจ้องประตูบ้านนายหลี่อยู่หลังพุ่มไม้คอยว่าเมื่อไหร่พ่อค้าจะกลับออกมา เจ้าดำคอยอยู่อย่างนั้น โดยไม่ยอมลุกไปไหนอยู่สองวันสองคืนเต็มๆ เมื่อเห็นว่าเงียบผิดปกติ พอเห็นนายหลี่ออกจากบ้านไป เจ้าดำก็แอบเข้าไปในบ้านนายหลี่ทันที มันได้แต่กลิ่นของพ่อค้า แต่ค้นหาตัวไม่พบ

      จนในที่สุดมันแน่ใจแล้วว่า กลิ่นนั้นอยู่ใต้เตียงนอนของนายหลี่มันจึงคลานเข้าไป ใช้สองขาตะกุยดินจนเห็นไหที่ฝังอยู่ และชิ้นส่วนของร่างกายของพ่อค้าที่โผล่ยื่นออกมาจากไห เจ้าดำผละจากที่นั่น มันวิ่งไปที่ทำการอำเภอทันที เจ้าดำตรงเข้าไปหมอบนิ่งอยู่แทบเท้านายอำเภอ น้ำตาของมันไหลเป็นทาง นายอำเภอรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าสุนัขตัวนี้มีความเศร้าโศกเสียใจอะไร จึงแสดงท่าทีอ่อนโยนกับมันอย่างเมตตาว่า "มีอะไรหรือ" เจ้าดำเข้าใจอาการและคำพูดของนายอำเภอ มันจึงค่อยๆ คลานใกล้เข้าไปคาบชายขากางเกงของนายอำเภอแล้วดึงเบาๆ ขอให้นายอำเภอตามมันไป

      นายอำเภอเป็นคนมีเมตตา มีมนุษยธรรม เขาคิดว่าสุนัขตัวนี้ คงต้องการให้เขาช่วยอะไรบางอย่างเป็นแน่ซึ่งเขายินดี ในที่สุด เจ้าดำก็พานายอำเภอมาถึงบ้านนายหลี่ มันตรงเข้าไปใช้เตียง ใช้ขาหน้าคุ้ยดินที่เพิ่งกลบใหม่ๆ อย่างเต็มแรง ไหทั้งหมดปรากฏแก่สายตานายอำเภอ นายหลี่ถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมพ่อค้าเศรษฐีโดยเจตนาอย่างโหดเหี้ยมที่สุด โทษของเขาคือประหารชีวิต ทุกคืนเวลาดึก เจ้าดำจะส่งเสียงหอนอย่างโหยหวนโดยไม่มีใครรู้หรอกว่ามันหมายถึงอะไร แต่หากใครได้เห็นมันใกล้ๆ จะเห็นว่าน้ำตาของมันไหลเป็นทางยาว