ขโมยเงินวัด

วิญญาณแมวป่า

    ผมคือแมวป่าตัวหนึ่ง ที่มาวันนี้เพื่อจะหาเจ้ากรรมนายเวรผมมีป้ายอนุญาตเข้ามาในสถานธรรม ครั้งที่ผมเป็นมนุษย์ เป็นคนในสมัยต้นราชวงศ์ซ้อง (พ.ศ. 1503-1822) ในชาตินั้นผมชื่อจิ้นไฉ แซ่หลิว ตอนอายุ 25 ปี ผมได้บวชเป็นพระในพุทธศาสนาที่ผมบวชไม่ใช่อยากจะปฏิบัติธรรมหรอก แต่เพื่อจะหลบเจ้าหนี้เท่านั้น เนื่องจากผมได้เอาสมบัติในบ้านไปเล่นการพนันแพ้จนหมดคุณพ่อโมโหมากเอาท่อนไม้จะตีผม เจ้าหนี้ที่ก็มาบ้านผมทวงหนี้ทุกวันผมไม่มีเงินใช้หนี้พวกเขาได้แต่ทำร้ายลูกเมียผม เพื่อเป็นการเตือนผมไม่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวเลย เอาแต่ตัวเองรอดโดยหนีออกจากบ้าน ทอดทิ้งพ่อแม่และลูกเมีย

     แม้ผมจะบวชเป็นพระแล้ว แต่นิสัยก็ยังไม่เปลี่ยน ภายนอกสวมไตรจีวร ดูแล้วเหมือนนักปฏิบัติ แต่ผมไม่เคยสนใจการปฏิบัติบำเพ็ญเลย ตอนนั้นได้บอกกับพระอาจารย์ว่าจะลงเขาไปบิณฑบาตเมื่อผมลงจากเขาแล้ว ระหว่างทางก็ถอดชุดจีวรนำไปซ่อนไว้ในกอหญ้าข้างทาง แล้วสวมเสื้อผ้าธรรมดาไปที่บ่อนเล่นการพนันยิ่งเล่นยิ่งมากได้ติดหนี้เขาจำนวนมาก พอตกเย็นก็กลับไปที่วัดอีกด้วยกลัวว่าเรื่องนี้จะล่วงรู้ไปถึงอาจารย์ จึงต้องคอยหลบหน้าอาจารย์อยู่เรื่อย ตอนที่ผมอายุ 27 ปี มีสาธุชนสองท่านมาบริจาคทรัพย์ก้อนใหญ่แก่วัดเพื่อซ่อมแซมปฏิสังขรณ์วัด โดยเอาทองคำตั้งบูชาไว้บนแท่นพระเป็นเวลาสามวัน เพื่อแสดงความศรัทธา ซึ่งก็รู้กันทั้งวัด วันต่อมา ผมเกิดความโลภ ถือโอกาสตอนดึกขโมยทองคำทั้งหมดหนีลงจากเขา ไม่อยู่ในวัดอีกต่อไป เนื่องจากผมคิดไม่ซื่อตรง อีกทั้งขโมยเงินทองของสงฆ์ไปเล่นการพนัน ซึ่งก็เล่นแพ้จนเกลี้ยง ตอนอายุ 28 ปี ผมจึงถูกพวกอันธพาลคนคุมบ่อน ที่เห็นว่าผมไม่มีเงินเล่นแล้ว อีกทั้งค้างหนี้ไม่มีจ่าย จึงรุมตีผมจนตายทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมและเป็นกรรมตามสนอง

     ยมทูตจับผมไปที่นรกรับโทษทัณฑ์ขุมแล้วขุมเล่า รวมเป็นเวลา 300 ปี เสร็จแล้วท่านยมบาลก็ตัดสินให้ผมไปเกิดเป็นแมวป่า30 ชาติ ในชาติที่ 30 อันเป็นชาติสุดท้าย ตอนนั้นเป็นปีแรกของศักราชหมิงกั๋วมีชาวนาคนหนึ่ง ทุกวันที่ 1 และวันที่ 15 จะเอาของไปเซ่นไหว้ที่ศาลเจ้าแปะกง ในระหว่างเซ่นไหว้ทุกครั้ง เขามักจะไปตรวจนาข้าวเสมอ ตอนนั้นผมเป็นแมวป่าชาติสุดท้าย ผมเห็นบนโต๊ะบูชามีเครื่องเซ่น จึงกระโดดขึ้นบนโต๊ะ แล้วคาบเครื่องเซ่นหนีไป ครั้นชาวนากลับมาเห็นที่โต๊ะบูชาไม่มีเครื่องเซ่นแล้ว เข้าใจว่าแป๊ะกงศักดิ์สิทธิ์ก็ดีใจมาก ดังนั้นในวันที่ 2 และวันที่ 16 จึงมาเซ่นไหว้เพิ่มอีก ซึ่งผมก็คาบเครื่องเซ่นหนีไปทุกครั้ง เมื่อบ่อยครั้งเข้าชาวนาก็เริ่มสงสัยว่าแป๊ะกงศักดิ์สิทธิ์จริงหรือไม่? จึงในวันที่ 15 ครั้งหนึ่งชาวนาก็เตรียมเครื่องเซ่นไปเซ่นไหว้อีก ครั้งนี้เขาแอบอยู่หลังต้นไม้เพื่อดูให้ชัดว่าแท้จริงใครกินกันแน่ ทุกครั้งผมจะออกจากป่ามาขโมยเครื่องเซ่นตรงเวลา แต่ครั้งนี้ไม่ทราบเลยว่าเขาแอบอยู่หลังต้นไม้คอยดูอยู่ ขณะที่ผมขึ้นไปบนโต๊ะบูชาเพื่อเตรียมคาบเครื่องเซ่น ชาวนาเห็นดังนั้นก็กระโดดออกมาด้วยความโมโหพร้อมกับเอาจอบที่ถืออยู่สับลงมาที่คอผมจนหัวขาดกระเด็น ความจริงผมเหลือเวลาอีกเพียงสามปีก็จะหมดกรรมได้ไปเกิดเป็นคนแล้วแม้ว่าอาจจะเกิดเป็นคนยากจนต่ำต้อย ก็ยังถือว่าได้เกิดเป็นคน(มีโอกาสบำเพ็ญธรรม) เมื่อชาวนามาจบชีวิตผมก่อนกำหนดสามปีเป็นการทำลายการบำเพ็ญเพียรของผม ทำให้ผมแค้นมาก จนเกิดเวรกรรมต่อกัน เมื่อไปถึงยมโลก เนื่องจากผมมีความแค้นต่อชาวนา ทำให้เพิ่มความทุกข์แก่ผม ทำให้ผมตอนนี้ไปเกิดเป็นคนยากยิ่งขึ้น เนื่องจากผมยังมีความพยาบาทอยู่

     อาจารย์ถ่ายทอดธรรมโปรดช่วยบอกชาวโลกว่า อย่าดูแคลนสัตว์ตัวเล็กๆ ก็เพราะครั้งเป็นมนุษย์ประพฤติชั่วจึงต้องเกิดเป็นสัตว์การเกิดเป็นสัตว์ทุกข์ทรมานมาก วิญญาณบาปต้องอาศัยร่างของสัตว์มาชดใช้กรรม ขอให้ชาวโลกมีจิตเมตตา ช่วยเหลือกัน อย่าได้คิดร้ายต่อกัน สรรพสัตว์ล้วนแต่จุติจากสวรรค์ แต่เพราะถูกความหลงครอบงำถึงได้เกิดเป็นสัตว์ ขอให้ชาวโลกโดยเฉพาะผู้บำเพ็ญต้องหมั่นปลดปล่อยสัตว์ ต้องสร้างกุศลช่วยงานธรรม จะได้หลุดพ้นจากเวียนวายตายเกิดโดยเร็ววัน ขอบคุณ