เป็นไรไป

ชุมชนแออัดแหงนี้ มีเรื่องวุ่นวายไม่เว้น พ่อกินเหล้า แม่เล่นไพ่ ผู้หญิงปากร้าย ผู้ชายเป็นนักเลงตั้งแต่คนแก่ลงมาจนถึงเด็กที่เพิ่งหัดพูดใช้คำหยาบกันได้หมดทุกคนนับเป็น สูตร แผนโบราณที่ได้อนุรักษ์สืบต่อกันมาเป็นอย่างดี

หญิงสาวคนหนึ่งจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ เธอไม่มีญาติอื่นใด นอกจากญาติในชุมชนนี้ ทันทีทีย่างเท้าเข้ามา เธอก็ต้องระทึกใจกับสายตาที่มองคนอย่างไม่เกรงใจของคนในชุมชนนี้แล้ว

เมื่อเธอถามญาติว่า “ทำไม” ญาติตอบว่า “จะเป็นไรไป”

ต่อจากนั้นเธอก็ต้องพบกับชายหนุ่มผิวปากยักคิ้วให้ พบกับวัยรุ่นกลุ่มใหญ่พูดแชว ไช้วาจาสองแง่สองง่าม พบกับกลุ่มแม่ลูกอ่อน แซ่แคร่ นั่งเล่นคุยกันทั้งวัน หันมามองดูเธอแล้วกระซิบกระซาบกัน เด็กเล็กเด็กน้อยก็ทำท่าพูดจาหยาบโลนกับเขาได้ด้วย

หญิงสาวถามญาติอีกว่า “ทำไม”

ญาติชักรำคาญสะบัดเสียง ตอบอีกว่า “จะเป็นไรไป”

หญิงสาวจึงรู้ว่าทุกอย่าป็ที่ไม่ดีไม่งาม มันเป็นธรรมดาเสียแล้วสำหรับคนที่นี่

ค่ำวันนั้น หญิงสาวได้รับกระดาษแผ่นหนึ่งมีข้อความว่า

คน สวยจ๊ะ !

สัปดน วันละนิด จิตแจ่มใส

เป็นไรไป ไยจริงจัง ช่างเครียดขึ้ง

สนุกไว้ ใจคึกคัก ปากมือถึง

แค่ทะลึ่ง กึ่งล้อเล่น เป็นไรไป

เช้าวันรุ่งขึ้น มีกระดาษพิมพ์ข้อความตัวใหญ่ปิดอยู่ที่ เสาไฟของชุมชนแห่งนี้ว่า

สุภาพชนจ๊ะ!

สัปดน วันละนิด ติดนิสัย