เกิดเป็นลูกคน ต้องมีความกตัญญูอยู่ประจำใจ
พระคุณพ่อแม่บังเกิดเกล้า กว้างใหญ่ลึกล้ำดั่งห้วงมหาสมุทร
หากบุคคลผู้ใดอกตัญญูเสียแล้ว
แม้จะมีชวตอยู่ในโลก ก็หาใช่คนไม่
กินผลไม้ยังควรรำลึกถึงกิ่งก้านต้นกำเนิด
ยามแม่อุ้มโอบป้อนนมยิ่งต้องจดจำ
ตั้งครรภ์สิบเดือนแสนลำเค็ญ
คลอดลูกต้องฝ่าอันตรายมากมาย
ลูกอ่อน....แม่เฝ้าทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงบรรจงเลี้ยง
ทุกวันทุกเวลาคอยปกป้องชิดใกล้ไม่ยอมห่าง
เมื่อเห็นลูกน้อยแย้มยิ้มได้ แม่พลอยดีใจ
แต่คราใดลูกเจ็บไข้ แม่ห่วงไห้ใจเจียนขาด
ดวงใจแม่ประเสริฐล้ำ สุดจะกล่าวพรรณา
ทุกเวลาทุกลมหายใจเฝ้าวอนพระไหว้เจ้า
ให้โปรดช่วยปกป้องคุ้มครองลูกๆ ทั้งหลาย.