คืนวันผันผ่าน...หวังแต่ให้ลูกเติบใหญ่
เผื่อจะได้ฝากผีฝากไข้ในภายหน้า
ลูกที่แต่งงานไป แล้วไม่กตัญญูต่อพ่อแม่
ก็เหมือนไม่คารวะต่อฟ้า
ใส่ใจรักแต่ลูกเมีย แล้วทอดทิ้งบิดามารดา
จะถูกครหานินทาอยู่ร่ำไป
เปรียบเหมือนต้นไม้ใหญ่แยกกิ่งก้าน
ข้างหนึ่งสุขสมอารมณ์หมาย อีกข้างหนึ่งต้องตรอมตรมระทมทุกข์
ลูกแพะนั้นยังรู้จักปัอนนมตอบแทนแม่
แม้อีกายังรู้ซึ้งถึงการสนองบุญคุณ
ผู้ใดมีใจกตัญญู ย่อมได้ลูกกตัญญูด้วย
คนใจอำมะหิตก็จะได้ลูกชั่วสาระเลว
ปลูกถั่วได้ถั่ว ปลูกงาได้งา
กรรมสนองกรรมนั้นไม่เคยผิดพลาด.