ครั้งที่ 3 ตอน เที่ยวแดนต่อแดนระหว่างมนุษยโลกกับยมโลก
"เที่ยวเมืองนรก"
ครั้งที่ 3 วันพฤหัสบดีที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2519
ตอน เที่ยวแดนต่อแดนระหว่างมนุษยโลกกับยมโลก
เยี่ยมชมหอทะเบียนเมืองนรก
ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จลงตรัสเป็นกลอน ความว่า :
พุทธนที ไร้คลื่น ผงธุลี
ตัดราคี ทางสวรรค์ ที่จิตไซร้
วันเวลา ดั่งจรวด เคลื่อนผ่านไป
วุ่นวายใจ หกทางเกิด แสนอนาถหนอ
อรหันต์จี้กง :เตรียมตัวไปท่องนรกกันเถอะ
หยางเซิง :ขอรับบัญชา กระผมขึ้นนั่งบนดอกบัวและได้ปิดตาแล้ว
อรหันต์จี้กง :เริ่มเดินทางได้……เอาละ ลงจากดอกบัวเถิด
หยางเซิง :ไฉนทางนี้จึงมีฝูงชนเดินกันขวักไขว่ล้วนเป็นชาวโลกพวกเขาที่นี้เพื่อการใด ?
อรหันต์จี้กง :ที่นี้คือ แดนติดต่อระหว่างมนุษยโลกกับยมโลกชนเหล่านี้ล้วนเป็นวิญญาณหลุดลอยมา กำลังจะไปรายงานตัวต่อยมโลก อย่าถามอะไรให้มากเรื่องเลย อาตมาจะพาเจ้าไปกรมทะเบียน เพื่อเยี่ยมคำนับเจ้าพนักงานทะเบียน (อธิบดี) เจ้ามีปัญหาสงสัยอันใดก็ถามไปเลย โดยไม่ต้องเกรงใจ
อธิบดีกรมทะเบียน :ขอน้อมต้อนรับท่านอาจารย์กับคุณหยางเซิงเชิญข้างใน วันก่อนนี้บกพร่องในการต้อนรับ ต้องขอประทานอภัยด้วย เชิญนั่งขอรับ เนื่องจากวันก่อนนั้นเวลาจำกัด จึงไม่สามารถแจ้งหน้าที่การงานหอนี้ให้ทราบได้ มิทราบว่าท่านหยางเซิงจะมีปัญหาข้อสงสัยอันใด ?
หยางเซิง :ขอทราบว่า "แดนต่อแดนมนุษยโลกกับยมโลก" เป็นสถานที่เช่นใด ?
อธิบดีกรมทะเบียน :"แดนต่อแดนมนุษยโลกกับยมโลก" คือสถานที่ที่ตั้งอยู่ระหว่างกลางของมนุษยโลกกับยมโลก แต่ค่อนข้างจะใกล้เขตยมโลก เมื่อผู้คนในมนุษยโลกตายลง จะต้องผ่านเข้ามาทางนั้นแจ้งต่อกรมทะเบียน เพื่อเปลี่ยนแปลงทะเบียนจากมนุษยโลกเข้าไว้ที่นี้ เมื่อลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ผู้ที่ได้สร้างบุญกุศลเทพนำพาเข้าไปเยี่ยมชมเมืองนรกหากเป็นไร้บุญกุศลก็มีภูตผี "ขาวดำ" สองคนคุมตัวส่งเข้าไปในประตูผี มอบให้ขุมที่หนึ่งชำระโทษต่อไป
หยางเซิง :คนในมนุษยโลกที่แท้ มีทะเบียนบ้านกี่แห่ง ?
อธิบดีกรมทะเบียน :คนๆ หนึ่งมีสามทะเบียน "ทะเบียนเดิม" อยู่บนสวรรค์ ซึ่งเป็นศูนย์รวมถือปฏิสนธิแห่งวิญญาณเดิมนับว่าเป็นทะเบียนแท้ "ทะเบียนฝาก" ปรากฏอยู่ในมนุษยโลก "ทะเบียนแยก" เก็บไว้ในแดนนรก ฉะนั้น เมื่อคนตายลงแล้วผู้ที่ตอนมีชีวิตอยู่ไม่ได้บุญกุศลก็ถือว่าสู่นรก จึงไม่ใช่เรื่องขึ้นสวรรค์แดนนรกนั้นก็คือคุกตารางของมมนุษยโลก เป็นสถานที่ลงโทษทัณฑ์ผู้มีความผิด ซึ่งมิใช่บ้านเดิมของชาวโลก เมื่อเป็นเช่นนี้ผู้คนต้องประพฤติธรรมบำเพ็ญศีล เพื่อมุ่งที่จะกลับคืนสู่สวรรค์บ้านเมืองเดิมของตน
หยางเซิง :คนในเมืองมนุษย์ตายลงมมักจะเห็นว่าลูกหลานของผู้ตายเผากระดาษเงินกระดาษทองที่ปลายเท้าผู้ตาย เผากระดาษปลายเท้าและจุดตะเกียงปลายเท้า มีความหมายประการใด ?
อธิบดีกรมทะเบียน :เมื่อวิญญาณของผู้คนหลุดพ้นออกจากร่างกาย ในขณะนั้นคล้ายกับละเมอเพ้อฝัน เวิ้งว้างหวิวหวือ ไม่สามารถประคองตนเอง แม้ว่าจะมียมทูตนำทาง แต่ทายาททางแดนมนุษย์เกรงว่าบรรพบุรุษจะลำบากในการท่องเดินทางที่มือมนในยมโลก จึงได้เผากระดาษเงินกระดาษทอง เพื่อเป็นค่าเบิกทาง จุดตะเกียงส่องแสงเพื่อให้เดินได้สะดวก นับได้ว่ามีความกตัญญูน่าสรรเสริญมากและมีความคิดที่รอบคอบแต่ทางนรกไม่ต้องการค่าผ่านทาง จึงผ่านไปได้เอง หากว่าตอนมีชีวิตอยู่เป็นคนใจดำอำมหิต เพียงจะอาศัยตะเกียงดวงสองดวงก็ไม่สามารถจะช่วยอะไรได้
หยางเซิง :ปัจจุบันวิทยาศาสตร์เจริญมาก ระดับการครองชีพก็สูงขึ้น บางรายเมื่อบรรพบุรุษตายลงลูกหลานก็ใช้กระดาษตบแต่งก่อเป็นตึกรามบ้านช่อง หรือทำเป็นทีวีสี พัดลม รถเก๋ง โซฟาร์ เตียงสปริงต่างๆ ล้วนเป็นอุปกรณ์ชั้นสูง เพื่อมอบให้บรรพบุรุษผู้ล่วงลับนำไปใช้สอย มิทราบว่าของเหล่านี้นำไปใช้ในแดนนรกได้หรือไม่ ?
อธิบดีกรมทะเบียน :ความคิดของเมืองมนุษย์โง่เง่าสิ้นดี ไร้เดียงสาเสียจริงๆ ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ยังมิได้มีใบอนุญาตขับขี่ เมื่อมาเมืองนรกซึ่งมีถนนหนทางคับแคบ แม้จะใช้เดินก็ยังยาก หากจะขับรถก็คงเกิดอุบัติเหตุแน่ และเมืองนรกก็ไม่มีปั๊มน้ำมันดังนั้นรถเก๋งในที่นี้จึงไม่เหมาะที่จะใช้ พูดถึงพัดลม เตียงสปริงอื่นๆ ทางที่ดีที่สุดคือ ใช้ในเมืองมนุษย์ ทางนรกได้เตรียมเตียงไม้ไว้คอยต้อนรับพวกวิญญาณบาปอยู่แล้ว สามารถรักษาตัวให้ปลอดภัยก็ยากนักหนาอยู่แล้ว ยังคิดจะเสพสุขด้วยหรือ ? ผู้ที่ก่อกรรมทำเข็ญลุ่มหลงมัวเมา พอหลุดเข้ามายมโลกต้องตกเข้าไปในคุกนรก จะสะดวกสบายได้อย่างไร ? ชาวโลกจะเพ้อฝันเกินไปเสียแล้ว
หยางเซิง :ท่านอาจารย์ครับ ท่านนำกระผมท่องนรกในวันก่อนครั้งแรกได้พบเห็น "ภูเขาขั้วหัวใจ" ไฉนวันนี้ก็เป็น แดนต่อแดนระหว่างมนุษยโลกกับยมโลก ทำให้กระผมรู้สึกสับสนงงงัน !
อรหันต์จี้กง :เจ้าตามข้าฯไป ข้าฯจะอธิบายชี้แจงให้เจ้าเข้าใจท่านอธิบดีฯ เราศิษย์-อาจารย์ ขอลาก่อน
อธิบดีกรมทะเบียน :หากมีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง ขอได้โปรดประทานอภัยด้วย
อรหันต์จี้กง :ไม่ต้องเกรงใจ
หยางเซิง :ขอขอบพระคุณทท่านอธิบดีฯ มาก ที่ได้ชี้แจงอธิบายเราสองคนขอลาก่อน ท่านอาจารย์ครับ เมื่อกี้ท่านว่าจะเล่าเรื่อง "ภูเขาขั้วหัวใจ" กับ "แดนต่อแดนมนุษย์กับยมโลก" ขอได้เร่งเล่าให้ทราบด้วย
อรหันต์จี้กง :ที่นี่แหละคือสถานที่พาเจ้ามาเมื่อวันวาน
หยางเซิง :โอ!! อักษร "ภูเขาขั้วหัวใจ" เจิดจ้าอยู่ตรงหน้าสภาพของแดนต่อมนุษย์-ยมโลกหายไปในทันใดเสียแล้ว
อรหันต์จี้กง :"ภูเขาขั้วหัวใจ" ก็คือ แดนต่อแดน ถ้าหากผู้คนก่อกรรมทำเข็ญ เมื่อสิ้นลมถูกทูตผี "ขาวดำ" สองตนคุมตัวมายังที่นี้ เพราะวิญญาณเดิมไม่สะอาดหมดจด เมื่อพบแสงอันเจิดจ้าบนยอดเขานัยน์ตาเบิกยาก ก็จะพลัดร่างตกลงไปในถ้ำลึกไม่มีที่สิ้นสุด ที่อยู่ข้าง "ภูเขาขั้วหัวใจ" ถ้ำนี้ทะลุไปยัง "แดนต่อแดนมนุษยโลกกับยมโลก" หากว่าผู้บำเพ็ญธรรมสร้างบุญกุศลมหาศาล เมื่อสำเร็จในการบำเพ็ญแล้ว ดวงวิญญาณผ่านมาทางนี้บนภูเขาจะปรากฏหนทางที่จะขึ้นสู่สวรรค์มีแสงทองแพรวพราวสว่างไสวขึ้นมาทันที แล้วกุมารทองกับนางฟ้าจะมาต้อนรับนำขึ้นสู่สวรรค์ ถ้าว่าผู้ประกอบบุญขนาดรองลงมา หรือมีบุญกุศลน้อยก็จะพบหนทางกว้างสองวาอยู่ข้างภูเขา โดยมีกุศลเทพนำรายงานตัวต่อเขตแดนมนุษย์-ยมโลก แล้วจึงเข้าไปยังเมืองนรก มอบให้ยมบาลสอบสวนเรื่องบุญบาปจากนั้นก็พาเข้าไปที่ชุมนุมการกุศล มอบให้เทวดารู้มีส่วนบุญติดต่อกัน รับตัวกลับไปยังแดนสวรรค์ต่างๆ เพื่อฝึกฝนบำเพ็ญธรรมต่อไป วันนี้เวลาหมดลงแล้ว เราเตรียมกลับบ้านเถิด
หยางเซิง :ขอรับบัญชา นั่งบนดอกบัวเรียบร้อยแล้ว……
อรหันต์จี้กง :ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว
หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าสู่ร่างดังเดิม
