ห้ามคนทำบุญ เมื่อสำนึกผิดพ้นภัย

    มีบัณฑิตจ้าวฉวนจบนิติศาสตร์ มีเพื่อนมาเรี่ยไรเงินเพื่อพิมพ์หนังสือเทิดทูนหนังสือแจก นายจ้าวฉวนตอบว่า ไม่ใช่ข้าตระหนี่นะ แต่เพราะสมัยนี้เป็นยุคใหม่แล้ว ทำไมต้องเทิดทูนละถ้าพิมพ์ออกมาแล้ว คนอ่านไม่เชื่อกลับนำไปเหยียบย่ำ สู้ไม่พิมพ์จะไม่ดีกว่าหรือ?

     หนึ่งเดือนต่อมา มีเทพทหารถือมีดเข้ามาบอกว่า ข้าได้รับพระราชโองการจากท่านเง็กเซียนฮ่องเต้ ให้มาถามเจ้า เจ้าเป็นถึงบัณฑิต เหตุใดห้ามคนอื่นพิมพ์หนังสือธรรมะแจก ทำให้คนอื่น ๆคล้อยตาม บาปนั้นมหันต์ รีบมาทดลองคมมีดของข้าฯ

     จ้าวฉวนตกใจรีบคุกเข่าลงบอกว่า การเทิดทูนหนังสือไม่ใช่เป็นเรื่องเหลวไหล หนังสือเลี้ยงคนทั่วหล้า ประชาชนต้องอาศัยหนังสือเป็นสื่อสาร คนที่ไม่เทิดทูนหนังสือควรอดตาย หนังสือเรียบเรียงเป็นบทความ บทความเป็นตัวบทกฏหมายบ้านเมือง หากประเทศใดขาดหนังสือสื่อสารแล้วไซร้ประเทศนั้นจะไม่รุ่งโรจน์ ข้าฯ ยินดีพิมพ์แจกพร้อมกับตั้งสมาคมเทิดทูนหนังสือและคอยรวบรวมหนังสือพิมพ์เก่า ๆ มาเผาทิ้ง และจะวาดรูปสิ่งศักดิ์สิทธิ์กราบไหว้เช้าเย็น เทพทหารตวาดว่า ข้าฯ จะยกโทษให้ 1 ครั้ง หากเจ้าไม่ทำตามที่พูด ข้าจะมาจับไป

     จากนั้นมาจ้าวฉวนจะทะนุถนอมกระดาษหนังสือเป็นเวลา 10 ปี ฐานะการเงินทางครอบครัวเริ่มดีขึ้น และได้บอกเพื่อน ๆเสมอว่า การห้ามคนทำบุญนั้นเป็นบาปหนักมาก ขอให้ทุกคนจงสังวร