mindcyber 1 year ago

ทานดุจน้ำทิพย์

สมันตภัทรโพธิสัตว์

       การบำเพ็ญกุศลทั้งหลาย ที่สำคัญต้องสามารถตั้งปณิธานได้ไม่ว่าจะให้ทานด้วยทรัพย์หรือใช้ใจใช้สติปัญญา ก็ขอให้ทำสุดกำลัง ไม่กล่าวโทษไม่เสียใจ เพียงใจต้องการให้เหล่าเวไนย์พ้นทุกข์ ไม่แสวงหาความสุขส่วนตัว คือไม่หวังอะไรเลย ที่ยิ่งใหญ่คือไม่หวาดกลัวการให้ทาน            

            มีคำกล่าวว่า “ละได้จึงไดัรับ” จากการให้ทานก็นำไปสู่การบ่มเลี้ยงใจให้เกิดปีติในการละ จึงสามารถละโลภ ตระหนี่ จนได้รับปัญญาบารมี            

            มีเรื่องเล่าสืบกันมา เมื่อหลายกัปกัลป์ก่อน ขณะที่พระศากยมุนียังไม่สำเร็จพุทธะ พระอินทร์ก็เกรงว่าพุทธองค์บำเพ็ญโพธิสัตว์มรรคแล้วจะแย่งชิงตำแหน่งของตน จึงได้แปลงกายเป็นคนแก่ เพื่อมาขัดขวางพุทธองค์ไม่ให้บริจาคทาน ถือศีล บำเพ็ญขันติ จริยะ สมาธิและปัญญา เป็นต้น อันเป็นโพธิสัตว์มรรค มิฉะนั้นแล้วก็จะตกสู่นรกได้รับทุกข์เวทนา            

            ขณะนั้นพุทธองค์ก็ถามกลับว่า “ถ้าอย่างนั้นผู้ที่รับบริจาคทานจะเป็นเช่นใด?” พระอินทร์ทรงตอบว่า “เขาก็จะขึ้นสวรรค์ ได้รับความสำเร็จ” โดยไม่ได้คาดคิดว่าพุทธองค์จะปรีดาปราโมทย์ตรัสขึ้นว่า “เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว! การบำเพ็ญโพธิสัตว์มรรคก็เพื่อยังประโยชน์ให้แก่บุคคลอื่น หากเหล่าเวไนย์สามารถที่จะขึ้นสวรรค์ได้แล้ว ข้าพเจ้าตกนรกจะเป็นไรไป!” เมื่อพระอินทร์ได้ยินเช่นนั้น ก็ให้รู้สึกยกย่องนับถือพุทธองค์ที่มีใจเมตตาอารียอมจำนนทั้งจิตใจ            

            ดังกล่าวมาแล้วจะเห็นได้ว่าความจริงใจให้บริจาคทาน บุญบารมีตอบสนองย่อมไม่อาจประมาณได้ ในพระสูตรโพธิสัตว์มรรคกล่าวไว้ว่า “หากตอนให้บริจาคทาน หากใจมีปีติและนับถือพระสงฆ์และใจสะอาดไม่หวังผลตอบสนอง ก็เหมือนทำบุญกับโพธิสัตว์อริยสงฆ์ เหมือนหว่านเมล็ดในเนื้อนาบุญ ถึงเมล็ดพันธุ์จะน้อยแต่เก็บเกี่ยวได้มาก”              

            ศิษย์ทั้งหลายเมื่อเข้าสู่อริยสถานแล้ว มีบารมีได้ฟังธรรมที่ถูกต้องได้ดูแลสถานธรรมอุทิศแรงกาย ทำตัวไม่เหมือนปุถุชน ยังทานแก่ผู้อื่นยอมเหนื่อยยากเพื่อมวลชน สิ่งที่มุ่งหวังไม่โลภประโยชน์ชื่อเสียงทางโลกเอากายววาจาใจอุทิศให้มวลชน ปฏิบัติด้วยความเสมอภาคเพื่อบุญบริสุทธิ์            

            การให้บริจาคทานด้วยทรัพย์ก็ดี หรือกแรงกาย หรือวาจาพูดธรรมะ ทำให้หมู่ชนใจสว่างจนสามารถขจัดความโลภ เกิดความคิดที่ดีก็เป็นการปลูกพุทธปัญญา เหมือนพุทธกาลนำพาหมู่สงฆ์เข้าบิณฑบาตในเมือง ก็เพื่อให้ชาวเมืองได้มีโอกาสสร้างเหตุปัจจัยที่ดี เป็นการหว่านเมล็ดปัญญาบารมีและให้บรรดาศิษย์สงฆ์ได้อำนวยพรเป็นการตอบแทนทำให้ผู้บริจาค (ทำบุญ) เกิดความปีติยินดี            

            ดังนั้น การบริจาคทานอย่างจริงใจสามารถได้รับกุศลบารมีประมาณไม่ได้ ถ้าหากมีบุญได้บริจาคทานก็ให้เกิดปีติยินดีไปทำอย่างเต็มที่ อย่าให้เพราะเหตุเล็กน้อยเกิดอกุศลทำลาย ลองดูพวกธุรกิจการกุศลจอมปลอม ทำให้ผู้ทุกข์ยากจริงไม่ได้รับการช่วยเหลือ จึงสูญเสียเหตุปัจจัยของการสร้างเนื้อนาบุญไป            

            พุทธธรรมแม้จะลึกซึ้งเหมือนมหาสมุทร กว้างใหญ่ไพศาลไม่อาจเห็นได้ทั้งหมด แต่หลักการกระทำกลับง่ายดายมาก ก็คืออยู่ที่การดำรงชีพไม่ว่าจะเคลื่อนไหวหรือชั่วขณะคิดก็เห็นได้ชัด บุญกุศลก็ยังประโยชน์แก่เหล่าเวไนย์ อิงตามพุทธองค์ที่ดำเนินมา ท่ามกลางความกล่อมเกลาอย่างเงียบ ๆ ก็แปรเปลี่ยนให้ชาวโลกเกิดใจปีติ อยู่อย่างมีความสุขต่อการทำบุญทำทาน

0
507

เอาปณิธานอาจารย์เป็นปณิธานตน

พระมหากัสสปะ

1654918052.jpg
mindcyber
1 year ago

ผักทอดเทมปูระ

1654918052.jpg
mindcyber
1 year ago
หมูแดงเจ

หมูแดงเจ

1654918052.jpg
mindcyber
1 year ago

ความงามแท้แห่งโลกมนุษย์

พระวิสุทธิเทพหลิวซือจุน

1654918052.jpg
mindcyber
1 year ago
แกงกะหรี่ไก่ (มังสวิรัติ) สูตรเด็ดป้าสายหยุด

แกงกะหรี่ไก่ (มังสวิรัติ) สูตรเด็ดป้าสายหยุด

1654918052.jpg
mindcyber
1 year ago