เจ้าพ่อหลักเมืองไถจง

ข้าพเจ้าชื่อ เฉินฉีเต๋อ เกิดในสมัยราชวงศ์ชิง บิดาชื่อเฉินยวน มารดาชื่อ นางหลี่ ข้าพเจ้าเป็นลูกคนที่สามในจำนวนทั้งหมดหกคน บ้านอยู่ที่เมืองหังโจวซึ่งเป็นเมืองที่มีทิวทัศน์สวยงามมาก ทางบ้านมีอาชีพทำไร่และค้าขายด้วย ข้าพเจ้าเข้าโรงเรียนเมื่ออายุ 7 ปี อายุ 21 ปี สอบซิวไฉได้ อายุ 23 ปี สอบจี่เหยินได้ พออายุ 28ปีเข้าเมืองหลวงสอบจิ้นซื่อ (สอบเข้ารับราชการ) ได้ แล้วกลับบ้านเกิดไหว้บรรพชนรอราชโองการ ต่อมาได้แต่งงานกับนางสาวหลิน ปีต่อมาได้รับราชโองการแต่งตั้งเป็นนายอำเภอเมืองไห่หนิง มณฑลเจ้อเจียง จึงพร้อมกับภรรยาเดินทางไปรับตำแหน่ง

ไห่หนิงเป็นหัวเมืองใหญ่ ยามว่างจากงานราชการ ข้าพเจ้ามักจะไปชนบทเยี่ยมเยียนถามทุกข์สุขของราษฎร จึงทราบว่าที่หมู่บ้านชาวไร่มีลูกกตัญญูคนหนึ่งชื่อหลี่เต๋อ เป็นผู้มีความรู้ความสามารถและซื่อสัตย์ แม้บ้านของเขาจะยากจนแต่เป็นคนขยันอดทน โดยทำงานเป็นคนใช้ที่บ้านคนอื่น กล่าวขานกันว่าเป็นลูกยอดกตัญญู ข้าพเจ้าได้ยินแต่ชื่อยังไม่เคยเห็นหน้า วันหนึ่งในฤดูร้อน ข้าพเจ้าไปชนบทเยี่ยมราษฎรตามปกติ เผอิญได้ผ่านหน้าบ้านของหลี่เต๋อ เห็นผู้หญิงวัยกลางคนกำลังซักเสื้อผ้าอยู่ใต้ต้นไม้ เลยแวะเข้าไปพูดคุย จึงทราบว่าเป็นมารดาของหลี่เต๋อ พอดีขณะนั้นหลี่เต๋อกลับมาบ้าน จากการสนทนาก็ทราบว่าเขาเป็นคนมีความรู้ความสามารถสมคำร่ำลือ ปีนั้นหลี่เต๋ออายุ 26 ปียังไม่มีครอบครัว ข้าพเจ้าได้เชิญหลี่เต๋อเป็นเลขาส่วนตัวซึ่งเขาก็ตกลง ทำให้ข้าพเจ้าดีใจมาก หลี่เต๋อปรนนิบัติมารดาด้วยความกตัญญูยิ่ง เช้าไปทำงาน ค่ำก็กลับบ้านทุกวัน เพื่อความสะดวกข้าพเจ้าจึงเชิญมารดาของหลี่เต๋อไปพักอาศัยอยู่ในจีนด้วยกัน ข้าพเจ้ากับหลี่เต๋อสนิทสนมกันเหมือนพี่น้อง เมื่อข้าพเจ้าทำหน้าที่อยู่ที่เมืองไห่หนิงครบวาระ ก็ได้รับเลื่อนขั้นเป็นผู้ว่าเมืองจางโจว ข้าพเจ้าไปรับตำแหน่งที่เมืองจางโจวพร้อมกับหลี่เต๋อและมารดา ณ เมืองจางโจว ภรรยาข้าพเจ้าได้ให้กำเนิดบุตรชายอีกคนหนึ่ง ปีนั้นหลี่เต๋ออายุ 30 ปีสอบจี่เหยินได้และได้แต่งงานในปีเดียวกัน ข้าพเจ้าทำหน้าที่อยู่ที่เมืองจางโจว ไม่นานก็พบว่าผู้ว่าคนก่อนได้สะสมหนังสือตำราการแพทย์เป็นจำนวนมาก ตอนนั้นบ้านเมืองสงบ ยามว่างจากราชการข้าพเจ้า ก็เอาหนังสือตำราการแพทย์มาอ่านฆ่าเวลา ต่อมายิ่งอ่านก็ยิ่งสนใจ หลี่เต๋อก็เช่นกัน ข้าพเจ้ากับหลี่เต๋อจึงตั้งหน้าตั้งตาศึกษาวิชาการแพทย์อย่างจริงจัง ข้าพเจ้าอยู่ที่เมืองจางโจว 9 ปี ก็ได้โยกย้ายเข้าเมืองหลวง เนื่องจากมารดาเขาชรามากแล้ว หลี่เต๋อจึงไม่ได้ร่วมไปด้วยยังคงอยู่ที่เมืองจางโจว โดยเป็นหมอรักษาชาวบ้าน

10 ปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นข้าพเจ้าอายุ 52 ปีแล้ว จึงลาออกจากราชการ กลับบ้านเกิดไปปรนนิบัติบิดามารดโดยเปิดร้านหมอรักษาคนไข้ฟรี มีผู้คนจากทุกสารทิศพากันมาใช้บริการอย่างคับคั่ง เมื่อข้าพเจ้าอายุ 64 ปี บิดามารดาได้ถึงแก่กรรมในปีเดียวกัน บุตรชายทั้งสองได้แต่งงานและบุตรสาวสองคนก็ออกเรือนไปแล้ว เมื่อหมดภาระจึงเดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว เพื่อรักษาผู้เจ็บป่วย ปลดเปลื้องทุกข์ร้อนแก่ชาวบ้าน ว่าถึงเรื่องสาธารณกุศลก็มีทำอยู่เสมอ

ตอนข้าพเจ้าอายุ 76ปี คืนหนึ่งได้นิมิตฝันว่า มีเทพบุตรหน้ายิ้มแย้มมาโบกมือให้ เมื่อตกใจตื่นรู้ตัวดีว่าจวนจะสิ้นอายุขัยแล้ว จึงบอกภรรยาและเรียกบุตรชายทั้งสองมาหา โดยสั่งเสียว่า แต่นี้ต่อไปทำอะไรต้องรอบคอบและอย่าลืมหมั่นสร้างบุญกุศล ภรรยาได้ช่วยข้าพเจ้าอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อรอยมทูต ตอนใกล้รุ่งขณะจะว่าฝันก็ไม่ใช่จะว่าจริงก็ไม่เชิงได้เห็นเทพบุตรอีกครั้ง ข้าพเจ้าไม่สามารถควบคุมตนเอง โดยไปกับเทพบุตรจนถึงยมโลก ตำหนักที่ 1 จึงรู้ว่าตนเองได้ตายสู่ปรโลกแล้ว เลขายมบาลได้ลงบันไดมาต้อนรับและได้รับการชมเชยจากยมบาล ท่านให้เจ้าหน้าที่นำข้าพเจ้าไปพักผ่อนที่ศูนย์รวมกรรมรอราชโองการ ปีต่อมาเดือนอ้ายได้รับราชโองการไปรับหน้าที่เจ้าพระภูมิที่เกาะจินเหมิน 12 ปีต่อมาได้รับเลื่อนขั้นเป็นเจ้าหลักเมืองกรุงไทเป ตราบจนบัดนี้