ฉันชื่อซือสู้เจิน เกิดในสมัยราชวงศ์ชิง บ้านอยู่มณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน บิดาชื่อ ซืออิงหลิน เมื่อฉันอายุ 8 ปีมารดาให้กำเนิดน้องชายคนหนึ่งชื่อ ย่งเสียง 4 ปีต่อมามารดาป่วยหนัก ก่อนจะสิ้นใจท่านเรียกฉันไปสั่งเสียว่า “ถ้าแม่ตายขอให้ช่วยดูแลน้องชายให้ดีนะ” ฉันคุกเข่าต่อหน้าแม่แล้วสาบานว่า “ถ้าแม่ตาย ชั่วชีวิตจะไม่แต่งงาน จะรับภาระเลี้ยงดูน้องชายจนเติบใหญ่” ตั้งแต่มารดาเสียชีวิต บิดาเห็นฉันดูแลน้องชายอยางดี พี่น้องมีความสุขดี หากมีภรรยาใหม่เกรงจะมีปัญหา บิดาจึงไม่ได้แต่งงานใหม่ จากนั้นมาทุกวัน ฉันดูแลความเป็นอยู่ของน้องชายและดูแลงานบ้าน งานเรือนเมื่อฉันอายุ 16ปีบิดาก็เสียชีวิตไปอีกคน ทำให้ฉันและน้องชายตกอยู่ในฐานะลำบาก เพื่อเลี้ยงดูน้องชายตามที่สาบานกับแม่ไว้ ฉันจึงไปรับจ้างทำงานนอกบ้านได้เงินพอมาเลี้ยงครอบครัวต้องลำบากอยู่เช่นนี้นับสิบปี จนน้องชายเรียนหนังสือชั้นสูง ฉันสนับสนุนให้น้องชายเรียนต่อไปอีก แต่น้องชายเห็นฉันลำบากจึงหยุดการเรียนตั้งแต่นั้น น้องชายเป็นคนซื่อตรง จึงมีเพื่อนแนะนำจนได้ทำงานราชการในท้องถิ่น ทำให้ฐานะทางบ้านค่อยดีขึ้น เพื่อทำหน้าที่ของพี่ให้สมบูรณ์ ฉันจึงจัดการให้น้องชายแต่งงานกับผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง จากนั้นฉันก็ตั้งตำหนักพระขึ้นในบ้าน ถือศีลกินเจ สวดมนต์ไหว้พระทุกเช้าค่ำ ยามว่างก็ศึกษาพระธรรม และไปบรรยายธรรมให้ชาวบ้านฟัง เมื่อฉันอายุ 45 ปีได้ละสังขารโดยไม่ได้เจ็บป่วยแต่อย่างใด
เมื่อวิญญาณถึงปรโลก ท่านยมบาลตรวจบัญชีเห็นกรรมดีของฉันโดดเด่น จึงส่งฉันไปพักผ่อนที่ศูนย์รวมกรรม 10 ปี ต่อมาได้รับราชโองการไปดำรงตำแหน่งเจ้าแม่ม่าโจ้ว ที่หังโจว ตราบจนปัจจุบันนี้