ฝัน
คนจำนวนมากมักฝันกลางวัน เพราะคิดว่าชีวิตนี้เป็นนิจจัง สิ่งที่มองเห็นมีรูปลักษณ์ทั้งหลาย แม้กระทั่งสรรพสัตว์คงอยู่ตลอดไป เห็นโลกเที่ยงแท้บางครั้งก็ฟุ้งซ่านที่เห็นอนาคตโรยด้วยกลีบกุหลาบ มั่นคงถาวรไปเสียทุกแห่งมาถึง จึงรู้ว่ามันคือความฝัน ถึงตอนนั้นก็เริ่มรู้ตัวว่าโง่เขลา ถึงแม้จะตื่นจากฝันแต่ก็สายไปเสียแล้ว เลยต้องไหลวนไปสู่ชาติหน้า พอมาเกิดใหม่ชาติหน้าไม่แน่ว่าจะได้เกิดเป็นคนอีก ในพุทธธรรมก็ได้บอกว่าโอกาสมีน้อยมาก อาจจะต้องรอไปอีก 3-4 ชาติ คือมาเกิดแล้วเกิดอีก ก็ยังไม่แน่นอน การฝันเช่นนี้ทำให้พลาดไปอย่างมาก
คิดที่จะไม่ฝัน เริ่มแรกต้องขจัดความยึดติดในรูปลักษณ์ทั้งหลายขจัดความคิดฟุ้งซ่าน ทำใจให้สงบให้ละความใคร่อยาก ให้ความคิดใสสะอาดก็จะไม่มีเชื้อฝัน แล้วจะฝันได้อย่างไร
ในพระสูตรใจวิสุทธิ์ว่า “กลางวันไม่คิดฟุ้งซ่าน กลางคืนไม่มีฝัน” ถ้าเข้าใจในวลีนี้ของพระสูตร ก็ผ่านความคิดไปกว่าครึ่งแล้ว