ชีวิตกับความว่างสบาย
พระพุทธจี้กง
ชีวิตเหมือนความฝันอันเวิ้งว้าง หากปล่อยวางดุจสร้างเนื้อนาบุญ
ความกังวลเติมแต้มทวีทุกข์ ผู้บรรลุรู้ธุระคือหมอกควัน
งานการโลกนี้สับสน ผู้ติดยึดเหมือนจมปลักในกิเลส จนไม่สามารถถอยห่างจากความทุกข์กังวลของการได้เสีย ทำให้ตนเองหมดหนทางรู้ตื่น ไม่อาจแสดงหาความว่างสบายของชีวิตตามรสนิยม แล้วไฉนไม่รีบปรับปรุงตนเอง จะได้เสวยบุญที่ว่างสงบ
สังคมอุตสาหกรรมมีความเปลี่ยนแปลง ทำให้ชาวโลกเพิ่มความเร่งรีบวุ่นวาย จึงทำให้มีความทุกข์เพิ่มมากขึ้นทุกที อยู่ในวงล้อมของทางได้เสีย หมุนเวียนอยู่กับชื่อเสียงและผลประโยชน์ ไม่อาจมีความสมดุลอันเหมาะสมระหว่างความวุ่นวายกับความว่างสบายได้ แล้วจะเสพสุขกับชีวิตตามรสนิยมที่แท้จริงได้อย่างไร เพื่อการเข้าถึงโชคลาภที่ว่างสงบสบาย นี่คือจุดเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ของสังคมปัจจุบัน ชาวโลกควรรู้ตัวตื่นเถอะ
บนเส้นทางการดำเนินชีวิต ระหว่างการได้เสียต้องให้เข้าใจแจ่มชัดในหลักการ จึงจะไม่เกิดความทุกข์กังวลต่อการได้เสีย สิ่งใดควรได้ก็ต้องได้ด้วยความถูกต้อง ต้องสูญเสียก็สงบเย็นได้ ก็จะสามารถแยกแยะความทุกข์กังวลได้ ใจก็สงบเป็นปกติ ชีวิตก็จะสบาย
มีคำกล่าวว่า “การมีแยะ ๆ ไม่หมายถึงโชคลาภ” เพราะโชคลาภเป็นเพียงความรู้สึกชนิดหนึ่งของใจเท่านั้น เพียงต้องเอาความรู้สึกชนิดนี้ตั้งไว้ในใจในที่เหมาะสม ก็สามารถทำให้จิตวิญญาณมีความหวานชื่นสบาย เช่นนี้จึงเป็นโชคลาภอันแท้จริง จึงจะนับได้ว่าเป็นโชคลาภอันดับสูงสุด
แน่นอนทีเดียว ความรู้สึกเช่นนี้มันแตกต่างกันไปในแต่ละคน คือต่างก็มีความรู้สึกที่ไม่เหมือนกัน มีบางคนมีความสุขต่อการค้นคว้าสัจธรรม ก็สามารถทำให้สภาวะจิตใจมีความสงบสุข แต่ก็มีบางคนก็มีความดีอกดีใจที่ได้ฟังสิ่งที่เป็นลามกจกเปรต บางคนเอาเงินทองที่หามาได้ไปบริจาคให้ทานหรือสร้างสาธารณประโยชน์อื่น ๆ ก็มีความสุข แต่ก็มีบางคนเอาเงินไปเที่ยวหอนางโลม ภัตตาคาร บ่อนการพนันจนหมดเนื้อหมดตัวก็ไม่รู้สึกว่าเป็นความผิด มีบางคนทำงานเต็มหน้าที่ก็มีความสุขตามอัตภาพ รับผิดชอบการงานก็เป็นความสุข ก็มีบางคนวัน ๆ เอาแต่เที่ยวเตร่ ไม่ประกอบสัมมาอาชีวะเอาแต่กินขี้เกียจทำงาน ทำเช่นนี้ก็ถือเป็นความสุข มีบางคนทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริตก็มีความสุข แต่บางคนก็ฉกฉวยโอกาสฉ้อโกงโดยไม่คำนึงถึงวิธีการ บางคนก็ให้ความสำคัญต่อการดำรงชีพตามความสามารถของตน แต่ก็มีบางคนเอาความรู้นั้นมาหลอกลวงฉ้อฉลหากิน ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ก็คือความแตกต่างของจิตใจ ก็สามารถแยกแยะคุณภาพชีวิตทีสูงต่ำได้ ผู้ที่ไม่สามารถลิ้มรสชีวิตที่เหมาะสม จึงหมดหนทางได้รับความสงบสุขกับความว่างสบายของชีวิตได้ ในส่วนลึกของจิตวิญญาณไม่มีความสุขสงบ จึงไม่ต้องพูดถึง “โชคลาภ”
ทางที่ดีที่สุดของคนเราคือไม่ไปแสวงหาความทุกข์กังวล เพราะไม่อาจสงบเงียบแล้วยังยากที่จะสุขสบายได้ ที่สุดแล้วก็หาเหตุผลมาหลอกลวงตนเอง ปลูกฝังรากเหง้าของความทุกข์กังวล แล้วจะหาจิตวิญญาณที่สงบได้อย่างไรกันข่มเหงตนเองโดยที่ไม่สามารถแก้ไขให้ก้าวหน้าได้ จึงทุกข์กังวลเอง แล้วความสงบสุขของจิตวิญญาณจะมีที่ไหน
งานในโลกล้วนเป็นมายา ไม่มีทางที่จะไม่ตื่นจากฝันหวาน ในที่สุดก็ต้องตื่นขึ้น แล้วไฉนไม่ตื่นให้เร็วกว่านี้ เพื่อแสวงหาความว่างสบายของชีวิตที่แท้จริง เสวยความเงียบสงบอันแท้จริงของบุญกุศล
