มีชายผู้หนึ่งเก็บเงินไว้กับตัวเป็นหมื่น ๆ นิสัยเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว และโลภมาก ก็ไม่ชอบบริจาคทานทำความดี ระยะนี้ดวงกำลังไม่ดี ถูกรถชนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย การค้าที่ลงทุนไปก็ขาดทุน ปกติเขาก็ไม่เคยซื้อธูปไหว้พระ แต่คราวนี้เขายังตระเตรียมผลไม้จำนวนมากไปไหว้พระ ทั้งยังเอาเงินไปถวายพระให้ช่วยสวดมนต์เพื่อสะเดาะเคราะห์ เพื่อแก้ไขดวงซวยให้มีความสงบสุข
พระผู้ทำพิธีก็สั่นกระดิ่ง แล้วเคาะกล่องไม้พร้อมสวดว่า “นโม พระโพธิสัตว์มหาสัตว์แดนไกล ขอให้ท่านได้โปรดคุ้มครองผู้บริจาคผู้นี้ด้วยเถิด”
ชายหนุ่มได้ยินว่าพระโพธิสัตว์แดนไกลก็ถามว่า “อาจารย์ ท่านสวดผิดแล้ว”
อาจารย์ตอบว่า “อาตมาสวดผิดที่ไหน”
ชายหนุ่มร้องบอกว่า “ทำไมไม่หาพระโพธิสัตว์ใกล้ ๆ สักหน่อย กลับไปหาพระโพธิสัตว์ไกล ๆ เล่า?”
อาจารย์ตอบว่า “พฤติกรรมของเจ้าพระโพธิสัตว์ใกล้ ๆ รู้หมดแล้ว หากอัญเชิญท่านมาช่วยเจ้า เกรงว่าท่าานจะไม่ลงสู่ปะรำพิธี เพราะฉะนั้นจึงควรอัญเชิญพระโพธิสัตว์แดนไกลให้มาช่วยปัดเป่าเคราะห์ภัย เพราะท่านยังไม่รู้พฤติกรรมของเจ้าไงเล่า !”